Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. II OSK 258/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński /spr./ Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Elżbieta Kremer Protokolant asystent sędziego Dominika Człapińska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 265/10 w sprawie ze skarg A. P. i A. C. na uchwałę Rady Miasta Siedlce z dnia 24 kwietnia 2009 r. nr XLI/570/2009 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od A. P. na rzecz Rady Miasta Siedlce kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 września 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 265/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi A. P. i A. C. na uchwałę Rady Miasta Siedlce z dnia 24 kwietnia 2009 r., nr XLI/570/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Uchwała Rady Miasta Siedlce, nr XLI/570/2009 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zawartego pomiędzy ulicami Pułaskiego, Floriańską, Sienkiewicza i Kilińskiego w części, w jakiej zaplanowano ulicę [...] łączącą ul. [...] z ulicą [...] w rejonie [...] w S., lokalizując jej fragment na działkach nr [...] i [...], podjęta została w dniu 24 kwietnia 2009 r.

Skargi na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli A. P. i A. C.

Zarzucili w nich naruszenie art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez uchwalenie planu w zaskarżonej części z naruszeniem procedury sporządzenia planu; zaplanowanie drogi o parametrach sprzecznych z przepisami Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (w szczególności § 7 tego aktu) oraz naruszenie art. 2 art. 7 i art. 21 Konstytucji poprzez bezpodstawne naruszenie i ograniczenie podmiotowego prawa własności i interesu prawnego skarżących. Wnieśli na tej podstawie o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części oraz o zasądzenie kosztów postępowania.