Wyrok NSA z dnia 10 maja 2011 r., sygn. I OSK 216/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Borowiec, Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędzia del. NSA Grażyna Radzicka, Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Ke 669/10 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie finansowania kosztów szkolenia oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 10 listopada 2010 r., II SA/Ke 669/10 oddalił skargę S. S. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie finansowania kosztów szkolenia. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd stwierdził, że ze złożonego 20 stycznia 2010 r. wniosku wynika w sposób jednoznaczny, że skarżący wystąpił do Powiatowego Urzędu Pracy w Ostrowcu Świętokrzyskim o skierowanie go na szkolenie indywidualne - aplikację adwokacką. Ustalenia tego nie zmieniają przywołane w skardze postanowienie WSA w Kielcach z 19 maja 2010 r. czy też wniosek z 7 czerwca 2010 r. Jeśli bowiem chodzi o postanowienie sądu, to w jego uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący wystąpił z wnioskiem o skierowanie go na szkolenie. Jeśli natomiast chodzi o pismo z 7 czerwca 2010 r., to chociaż S. S. domagał się w nim, rozstrzygnięcia w formie decyzji złożonego wniosku z 1 lutego 2010 r. dotyczącego sfinansowania szkolenia, to zauważyć należy, że w aktach brak jest wniosku z tej daty i najprawdopodobniej doszło do omyłkowego podania takiej daty zamiast daty 20 stycznia 2010 r. Poza tym organy rozstrzygnęły w swoich decyzjach zarówno kwestię skierowania na szkolenie, jak i sfinansowania tego szkolenia. Ponadto, że składając odwołanie S. S. właśnie kwestionował stanowisko organu, dotyczące niemożności skierowania przez starostę osoby bezrobotnej na aplikację adwokacką, co tylko potwierdza prawidłowość zakwalifikowania złożonego przez skarżącego wniosku jako wniosku o skierowanie na szkolenie i sfinansowanie go. Dlatego też za bezzasadny uznać należy zarówno zarzut naruszenia art. 61 § 1 k.p.a., jak i przepisów art. 7, 8, 77 § 1, 80 i art. 107 k.p.a.. W ocenie Sądu organ prawidłowo wyjaśnił wszystkie istotne dla sprawy okoliczności, i dokonał prawidłowej oceny zebranego materiału, wydana zaś decyzja w pełni odpowiada wymogom art. 107 k.p.a.