Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. I FSK 485/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk - Sadowski, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maciej Jaśniewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 967/10 w sprawie ze skargi C. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ,z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 lutego 2010 r. nr [...]; [...], w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty wraz z oprocentowaniem wynikającym z korekty deklaracji VAT-7 za luty 2005 r. i luty 2006 r. w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz C. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 6 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 967/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skarg "C." Sp. z o.o. w W. uchylił decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 11 lutego 2010 r. w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty wraz oprocentowaniem wynikającej z korekty deklaracji VAT-7 za luty 2005 r. i luty 2006 r. w podatku od towarów i usług, stwierdzając, że nie podlegają one wykonaniu oraz zasądził na rzecz skarżącej koszty postępowania.

2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. o zwrot wraz z należnym oprocentowaniem nadpłaty w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia 2005 r. do listopada 2005 r., w związku z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o. o. przeciw Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie. Spółka stwierdziła, że zgodnie z powołanym wyrokiem ETS, przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem paliwa do samochodów ciężarowych. Nadpłaty zwrócono spółce wraz z odsetkami, za wyjątkiem odsetek od zwiększonych kwot zwrotu podatku VAT za luty 2005 i 2006 roku. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. decyzjami z 4 listopada 2009 r. odmówił spółce zwrotu nadpłaty z oprocentowaniem wynikającym z korekty deklaracji VAT-7 za te miesiące wskazując, że w pierwotnej deklaracji podatkowej VAT-7 za ww. miesiące spółka wykazała, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.), nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy. W korekcie tej deklaracji spółka dokonała jedynie zwiększenia kwoty podatku do zwrotu na rachunek bankowy, wobec czego nie można przyjąć, że w omawianej sytuacji doszło do nadpłacenia lub nienależnego zapłacenia podatku, co zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ordynacja podatkowa), stanowiłoby przesłankę do powstania nadpłaty w podatku VAT. To stanowisko podzielił Dyrektor Izby Skarbowej i w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji, utrzymujących w mocy rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji stwierdzając, że nadpłata w podatku VAT może powstać przede wszystkim przez złożenie korekty deklaracji zmniejszającej zobowiązanie, w której podatnik zwiększy kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, bądź wtedy gdy w wyniku korekty podatnik zmniejszy kwotę podatku należnego. Nadpłatą - w ocenie organu - będzie również zmniejszenie zobowiązania w podatku od towarów i usług (nadwyżki podatku należnego nad naliczonym) w wyniku złożenia korekty deklaracji, w której zwiększony został podatek naliczony w związku z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 22 grudnia 2008r., w sprawie C-414/07. Natomiast zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o którym mowa w przepisie art. 87 ust. 1 u.p.t.u. nie stanowi nadpłaty w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej. Organ zwrócił też uwagę, że w przypadku zwrotu podatku nie ma również zastosowania art. 74 Ordynacji podatkowej, który dotyczy nadpłat powstałych w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości; ma on bowiem zastosowanie w zakresie zobowiązania podatkowego, które powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 ustawy. W związku z powyższym, w ocenie organu, w sprawie nie ma również zastosowania art. 77 § 1 pkt 4 oraz art. 78 § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Organ dodał, że na podstawie art. 87 ust. 7 u.p.t.u. niezwróconą w terminie 60 lub 180 dni od dnia złożenia deklaracji różnicę podatku (nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym) traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak zwrot podatku, wynikający z korekty deklaracji, podlega oprocentowaniu jedynie w przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w art. 87 ust. 2 i ust. 5a u.p.t.u. Organ wskazał również, że podatek naliczony nie jest podatkiem, w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej, nie może być więc traktowany jako nadpłata w podatku VAT, w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej.