Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. I FSK 1541/11

Wadliwość uzasadnienia może stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania, gdy uzasadnienie nie pozwala na kasacyjną kontrolę orzeczenia. Może to mieć miejsce na przykład, gdy sąd pierwszej instancji nie odnosi się do zarzutów strony, które mogą mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. L. i I. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 971/10 w sprawie ze skargi K. L. i I. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1995 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. solidarnie na rzecz K. L. i I. L. kwotę 430 (słownie: czterysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 971/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi K. L. i I. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 21 sierpnia 2008 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za 1995 r.

2. W wyroku tym Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan sprawy podał, że decyzjami z dnia 24 listopada 2000 r. Urząd Skarbowy w R. określił dla "K. " Zakład Pracy K. i I. L. zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - grudzień 1995 r. Decyzjami z 16 marca 2001 r. Izba Skarbowa w W. uchyliła decyzje organu pierwszej instancji w części dotyczącej określenia odsetek od zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1995 r. oraz określiła należne odsetki w nowej wysokości, utrzymując w mocy decyzje organu pierwszej instancji w pozostałym zakresie. Następnie wyrokiem z 27 maja 2003 r. sygn. akt III SA 1102/01, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. L. i I. L. na powyższe decyzje organu odwoławczego. Po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej, wyrokiem z 24 października 2006r. sygn. akt FSK 575/04, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ww. wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Naczelny Sąd Administracyjny za zasadny uznał bowiem zarzut błędnej wykładni przepisu prawa materialnego - art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej "u.p.t.u."). Ponownie rozpatrując sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 12 lipca 2007 r. sygn. akt VIII SA/Wa 197/07, uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem za podatnika podatku od towarów i usług nie można uznać ani małżeństwa, ani stanowiącego jego własność przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Dyrektor Izby Skarbowej w W. ponownie rozpatrując odwołanie, stwierdził, że decyzje organu pierwszej instancji z 24 listopada 2000 r. zostały wydane z naruszeniem art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Uznał przy tym, że podatnikiem w niniejszej sprawie była wyłącznie K. L., a nie K. i I. L. "K ". Organ odwoławczy uznał też, że istnieje możliwość wydania nowych decyzji określających wysokość zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1995 r. w innej wysokości od tej, którą podatnik wykazał w deklaracjach VAT. Jak wynika bowiem z akt sprawy, na podstawie decyzji Urzędu Skarbowego w R. z 24 listopada 2000r., w dniu 8 grudnia 2000 r. wystawione zostały tytuły wykonawcze na zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń-grudzień 1995 r. W dniu 13 grudnia 2000 r. doręczono odpisy tytułów wykonawczych i zastosowano środki egzekucyjne, tj. dokonano zajęcia rachunku bankowego, zajęto ruchomości dłużnika w lokalu firmy. W dniu 22 grudnia 2000 r. zastosowano kolejne środki egzekucyjne w postaci zajęć wierzytelności u kontrahentów zobowiązanego. Dnia 8 stycznia 2001 r. zakończono przedmiotowe postępowanie egzekucyjne wskutek wyegzekwowania należnych kwot. Organ uznał, że ściągnięcie zaległości podatkowej w drodze egzekucji administracyjnej mieści się w pojęciu zapłaty, która powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego - art. 59 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.). Skoro zatem 8 stycznia 2001 r. cały należny podatek wraz z odsetkami ściągnięto w drodze egzekucji, to zobowiązanie podatkowe w tym samym dniu wygasło i nie może wygasnąć po raz drugi na skutek przedawnienia, a więc w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1995 r. wobec podatnika - K. L.