Wyrok NSA z dnia 26 maja 2011 r., sygn. II FSK 41/10

Rozstrzygnięcie kasacyjne organu egzekucyjnego wydane w związku z treścią art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, powoduje, że w dalszym ciągu mamy do czynienia z tą samą sprawą, zarówno w przedmiocie zarzutu "o niedopuszczalności egzekucji", jak również zarzutu "niedopuszczalności zastosowanego środka egzekucyjnego". W tej samej sprawie nie zachodziła zatem konieczność uzyskania przez organ egzekucyjny ponownego stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA (del.) Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 września 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1052/09 w sprawie ze skargi T. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1052/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, dalej jako: WSA, oddalił skargę T. W. (dalej również jako: skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 marca 2009 r., w przedmiocie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej, jako p.p.s.a.

Przedmiotem skargi wniesionej przez T. W. do WSA było postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 marca 2009 r. utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 18 lutego 2009 r. w przedmiocie uznania za bezzasadne zarzutów o niedopuszczalności zastosowania środka egzekucyjnego w postaci zajęcia rachunków bankowych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie 84 tytułów wykonawczych. Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W. prowadził postępowanie egzekucyjne wobec zobowiązanej T. W. na podstawie tytułów wykonawczych wystawionych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. W toku postępowania, Naczelnik Urzędu Skarbowego zawiadomieniami z dnia 4 kwietnia 2008 r. dokonał zajęcia rachunków bankowych w A. Bank S.A. oddział Regionalny w W, Banku B. S.A w K., C. Bank S.A. w W., Bank D. S.A., E. Bank S.A. Centrum Operacyjne F. w W., G. Bank S.A. w Ł., Banku H. S.A. w W., I. Bank S.A. Oddział Regionalny w W., J. Bank S.A. Odział w W.