Wyrok NSA z dnia 17 maja 2011 r., sygn. I FSK 839/10

Dysponowanie fakturą stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia, które nie powstaje, jeśli nie towarzyszy mu "materialna" prawidłowość takiej faktury tj rzeczywista czynność w niej opisana.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA (del.) Izabela Najda - Ossowska (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. J. i G. G. Spółka jawna w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 1370/09 w sprawie ze skargi R. J. i G. G. Spółka jawna w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 25 września 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od R. J. i G. G. Spółka jawna w M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1200 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę "R." J. i G. G. Sp. j. w M. (dalej jako Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2003r.

Sąd I instancji przestawił następujący tok postępowania: podczas kontroli w Spółce ustalono, że jej kontrahentem była m.in. firma "C." Spółka z o.o. Wszczęte postępowanie podatkowe i przeprowadzone dowody wykazały, że podmiot ten w rzeczywistości firmował działalność osób trzecich.

W następnie poczynionych ustaleń Naczelnik Urzędu Skarbowego w M. określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2003r., bez uwzględnienia kwot podatku naliczonego z faktur wystawionych przez spółkę z o.o. "C.".

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z 25 września 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podkreślając w uzasadnieniu, że zgromadzone dowody potwierdziły, że zakwestionowane faktury dokumentowały czynności, które nie zostały dokonane przez wskazany w nich podmiot, ponieważ działalność gospodarcza pod firmą "C." Sp z o.o. była w rzeczywistości prowadzona przez osoby fizyczne, tj. S. F., S. J. i B. K. Dowodzą tego zeznania ww. osób oraz J. B. (głównej księgowej) i A. N. (współudziałowca tej spółki). Pozwalało to na stwierdzenie, że Spółka z o.o. "C." nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2005r nr 8 poz 60 ze zm. dalej jako O.p.).