Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. II FSK 462/11

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, Sędzia WSA del. Andrzej Jagiełło, Protokolant Tomasz Jankowski, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 825/10 w sprawie ze skargi L. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od L. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 3450 (trzy tysiące czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 października 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi L. F. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 maja 2010 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r.

Przebieg postępowania podatkowego poprzedzający wydanie wyroku. Decyzją z dnia 4 grudnia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. określił skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok w kwocie 51.329 zł. W uzasadnieniu wskazano, że podatnik prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obsługi wysypiska śmieci w M. oraz świadczył usługi komunalne, pod Firmą E. F.L. Organ podatkowy pierwszej instancji w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy ustalił podczas przeprowadzonej kontroli, że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 126.440 zł na podstawie faktur zakupu oleju napędowego, które nie odzwierciedlały stanu faktycznego i nie poświadczały rzeczywistych transakcji. Wskazano także, że zakwestionowane faktury pochodziły od: A.Sp. z o.o., R. Sp. z o.o., T. Sp. z o.o., F. J. S., które wystawiały fikcyjne faktury tytułem sprzedaży oleju napędowego. Organ podatkowy na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) oszacował podstawę opodatkowania w oparciu o dane wynikające z przedłożonych podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów z wyłączeniem zakwestionowanych faktur na zakup paliwa.