Wyrok NSA z dnia 18 maja 2011 r., sygn. I FSK 351/11

O ile wygaśnięcie decyzji oznacza szczególny sposób zakończenia bytu prawnego decyzji, to stwierdzenie wygaśnięcia decyzji polega na wiążącym uznaniu, że na skutek zaistnienia określonych okoliczności faktycznych i prawnych ustały skutki prawne decyzji. Celem tej instytucji jest usunięcie stanu niepewności co do obowiązywania decyzji, którą dotknęły okoliczności powodujące jej wygaśnięcie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Danuta Oleś (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. F.-L. S.A. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1474/10 w sprawie ze skargi T. F.-L. S.A. w Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 10 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia wygaśnięcia prawomocnych decyzji odmawiających stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji dotyczących podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do grudnia 1995 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

T.F.L. S.A. z siedzibą w Z. wniosło skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1474/10 oddalającego jego skargę na decyzję Ministra Finansów z dnia 10 maja 2010 r. wydaną w przedmiocie odmowy stwierdzenia wygaśnięcia prawomocnych decyzji odmawiających stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji dotyczących podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do grudnia 1995 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, iż pismem z dnia 5 stycznia 2010 r. T. F.L. S.A. z siedzibą w Z.(dalej jako "Spółka") na podstawie art. 258 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - zwana dalej "Ordynacja podatkowa") wystąpiło do Ministra Finansów z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia decyzji z dnia 1 i 2 października 2001 r. od numeru [...] do numeru [...], którymi Minister Finansów odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000 r. nr [...] do numeru [...]. Zdaniem strony, powyższe decyzje Ministra Finansów z dnia 1 i 2 października 2001 r. stały się bezprzedmiotowe, ponieważ utrzymują w mocy nieistniejące decyzje z dnia 17 i 19 lipca 2001 r., tym samym nie wywołują one żadnych skutków prawnych. W związku z tym na podstawie przepisu art. 258 Ordynacja podatkowa Minister Finansów powinien potwierdzić ten fakt stosowną decyzją, do czego - w opinii strony - był zobowiązany prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1761/09.