Postanowienie NSA z dnia 15 lutego 2011 r., sygn. II FZ 59/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 871/10 w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 25 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania postanawia oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z 8 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił przyznania Skarżącej Z. H. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. O takim rozstrzygnięciu zadecydowało nieprzedstawienie na wezwanie Sądu dokumentów istotnych dla stwierdzenia rzeczywistych możliwości płatniczych Skarżącej. Sąd I instancji przypomniał o ciążącym na stronie ubiegającej się o przyznanie prawa pomocy obowiązku wykazania, że jej sytuacja materialna uprawnia do skorzystania z tego prawa. Sąd I instancji zwrócił także uwagę na przyznaną mu na mocy art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej powoływanej jako: "p.p.s.a.", kompetencję do wezwania strony do złożenia dodatkowych informacji lub dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Sąd I instancji wskazał, że z takiej możliwości w niniejszej sprawie skorzystał, co nie przyniosło jednak oczekiwanego rezultatu. Skarżąca nie przedłożyła bowiem wyciągów ze wszystkich posiadanych przez małżonków rachunków bankowych, w tym także związanych z prowadzoną przez każdego z nich działalnością gospodarczą. Za niewystarczające w tym zakresie Sąd I instancji uznał samo oświadczenie małżonków o braku środków na rachunku osobistym. Skarżąca nie przedłożyła również dokumentów księgowych (ewidencji przychodów) dotyczących wysokości osiągniętych w okresie ostatnich trzech miesięcy przychodów z prowadzonej przez nią osobiście działalności gospodarczej. W ocenie Sądu I instancji dysponowanie dokumentami, do których złożenia Skarżąca została zobowiązana, umożliwiłoby prawidłową ocenę jej sytuacji majątkowej i w efekcie stwierdzenie, czy w istocie uzasadnia ona przyznanie prawa pomocy. W tej sytuacji Sąd I instancji uznał, że podane przez Skarżącą dane o sytuacji materialnej nie są wiarygodne. Dodał ponadto, że akcentowany przez nią fakt ponoszenia straty w działalności gospodarczej nie oznacza braku środków finansowych, gdyż strata jest jedynie wynikiem bilansowym.