Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. I OSK 239/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie: sędzia NSA Leszek Leszczyński (spr.) sędzia del. WSA Marzenna Linska - Wawrzon Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 578/09 w sprawie ze skargi M. W. na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 578/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M.W. na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Burmistrz Miasta S. wystąpił w dniu [...] grudnia 2007 r. o zawieszenie postępowania o odszkodowanie za nieruchomość o powierzchni 2,2786 ha, położoną w S. przy ulicy [...], przejętą na rzecz Skarbu Państwa w trybie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach dla budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 27 poz. 192 z późn. zm.), na zasadzie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., z uwagi na złożony w dniu [...] listopada 2007 r. do Ministra Infrastruktury wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] listopada 2002 r. nr [...] uchylającej decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2002 r. nr [...] i stwierdzającej nieważność decyzji Naczelnika Miasta S. z dnia [...] marca 1985 r. nr [...] o ustalenie odszkodowania za tę nieruchomość.

Starosta Miński postanowieniem z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] odmówił zawieszenia postępowania o odszkodowanie za przedmiotową nieruchomość podnosząc, że powołana decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast jest decyzją ostateczną i nie została zaskarżona przez strony do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W uzasadnieniu wskazał, że stwierdzenie nieważności decyzji jest nadzwyczajnym środkiem kontroli stosowanym w razie wyjątkowo ciężkiego naruszenia prawa i samo złożenie wniosku o stwierdzenie nieważności w/w ostatecznej decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nie może zostać zakwalifikowane jako konieczność rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast mogłoby natomiast stanowić podstawę do wznowienia postępowania.