Postanowienie NSA z dnia 29 września 2010 r., sygn. II OZ 921/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA - Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn. akt III SA/Łd 253/10 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. P. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] marca 2010 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wstrzymał wykonanie decyzji Wojewody Łódzkiego z dnia [...] marca 2010 r., uchylającej decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] grudnia 2009 r. i orzekającej o wymeldowaniu S. P. z pobytu stałego w lokalu nr 3 a przy ul. Rewolucji 1905 r. 13.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa wyłącza wstrzymanie ich wykonania. W ocenie Sądu I instancji w niniejszej sprawie spełnione zostały przesłanki określone w tym przepisie. Brak bowiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji mógłby narazić skarżącego na niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uwzględniając wniosek Sąd miał na uwadze ewentualne skutki wynikające z braku miejsca stałego zameldowania skarżącego związane z codzienną egzystencją, a szczególnie z utrudnionym dostępem do opieki medycznej w sytuacji, gdy skarżący jest osobą przewlekle chorą, znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i wymaga hospitalizacji nawet kilkanaście razy w ciągu roku.