Postanowienie NSA z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. I OSK 1030/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 marca 2010 r. sygn. akt III SA/Gd 543/09 w sprawie ze skargi E Sp. z o.o. w G. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w Gdańsku z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie kontynuowania czynności kontrolnych postanowił: uchylić zaskarżony wyrok i odrzucić skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] października 2009 r. Okręgowy Inspektor Pracy w Gdańsku powołując art. 84c ust. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) w zw. z art. 19 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz 589 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez E Sp. z o.o. z siedzibą w G. w sprawie postanowienia inspektora pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w Gdańsku z dnia [...] września 2009 r. o rozpatrzeniu sprzeciwu wobec podjęcia i wykonywania kontroli z naruszeniem przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu organ wskazał, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie z następujących przyczyn, a mianowicie zarzut naruszenia art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest niezasadny przez przyjęcie, że postanowienia Konwencji Nr 81 Międzynarodowej Organizacji Pracy mają walor bezpośredniego stosowania w krajowym porządku prawnym. Bezpośrednie stosowanie postanowień Konwencji Nr 81 wynika wprost z przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a to z art. 80 ust. 2 pkt 1, art. 82 ust 1 pkt 1, art. 83 ust. 2 pkt 1, zatem dalsza analiza w zakresie hierarchii źródeł prawa jest zbędna dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia.