Wyrok NSA z dnia 18 maja 2010 r., sygn. II OSK 855/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie: Sędzia NSA del. Jerzy Krupiński /spr./ Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2009 r. sygn. akt VII SA/Wa 523/08 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 lutego 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 523/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2008 r., znak [...], utrzymującą w mocy decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2007 r., znak [...], którą z urzędu stwierdzono nieważność decyzji Starosty Powiatowego w Limanowej z dnia [...] lutego 2001 r., znak [...], nr [...], udzielającej skarżącemu pozwolenia na użytkowanie kiosku handlowego, usytuowanego na działce nr ew. [...], obręb nr [...] przy ul. [...] w Limanowej.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:

Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r., z urzędu stwierdził nieważność wskazanej wyżej decyzji Starosty Powiatowego w Limanowej z dnia [...] lutego 2001 r., ustalając, że przedmiotowy kiosk handlowy został zrealizowany na podstawie ostatecznej decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w Limanowej z dnia [...] września 1991 r., znak [...] o pozwoleniu na budowę. Decyzją tą udzielono pozwolenia na budowę tymczasowego kiosku handlowego na okres trzech lat, tj. do dnia [...] września 1994 r. Zdaniem organu, w stosunku do takich obiektów brak jest możliwości zastosowania procedur legalizacyjnych i wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, stosownie do przepisu art. 55 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 49 ust. 1 i art. 59 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Organ zwrócił uwagę, że art. 49 odnosi się wyłącznie do samowoli budowlanych, dokonanych w dacie obowiązywania ustawy Prawo budowlane z 1994 r., wobec których organy nadzoru budowlanego podejmowały czynności mające na celu ich rozbiórkę lub legalizację, natomiast wobec obiektów, których samowolna realizacja została zakończona przed dniem wejścia w życie w/w ustawy ma zastosowanie przepis art. 103 ust. 2 w zw. z art. 37 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. Skoro zatem sporny kiosk nie został zrealizowany w warunkach samowoli budowlanej przed dniem 1 stycznia 1995 r., ani też w okresie obowiązywania ustawy Prawo budowlane z 1994 r., zastosowanie art. 49 ustawy Prawo budowlane i wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie dla obiektu, na którym z mocy prawa ciąży obowiązek rozbiórki, stanowi rażące naruszenie prawa.