Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. II OSK 627/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz sędzia (del.) NSA Teresa Rutkowska /spr./ Protokolant Kamil Strzępek po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 grudnia 2008 r. sygn. akt III SA/Gd 325/08 w sprawie ze skargi E. J. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt stały oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

lI OSK 627/09

U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] czerwca 2008 r. (znak SO.III.5110/177/08) w przedmiocie zameldowania na pobyt stały.

W uzasadnieniu wyroku, Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne:

W dniu 21 lutego 2008 r. E.J. wystąpił do Urzędu Miasta w Gdyni z wnioskiem o zameldowanie na pobyt stały w lokalu położonym przy ul. A. w G., należącym do jego siostry R.J., zmarłej dnia 20 lutego 2008 r.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r. (znak [...]) Prezydent Miasta Gdyni odmówił zameldowania E.J. na pobyt stały w lokalu nr [...] przy ulicy A. w G. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, powołując się na treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U. z 2006 r. nr 139 poz. 993 ze zm.) [dalej ustawa o ewidencji ludności], iż osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby licząc od dnia przybycia. E.J. na dzień wydawania decyzji nie zamieszkiwał w spornym lokalu, nie miał również do niego dostępu. W ocenie organu I instancji, skoro nie zostały spełnione przesłanki, o których stanowi art. 10 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności, należało odmówić wnioskodawcy zameldowania w spornym lokalu. Ponadto organ wskazał, że jego ocenie nie podlegają okoliczności utraty dostępu do lokalu, a uzyskanie zameldowania nie może stanowić środka do odzyskania lokalu.