Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. II OSK 77/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz sędzia (del.) NSA Janusz Furmanek Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 2 października 2008 r. sygn. akt III SA/Lu 122/08 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję W. L. z dnia [...] 2007 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 października 2008 r., sygn. akt III SA/Lu 122/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie - po rozpoznaniu skargi E. Sz. - uchylił decyzję Wojewody L. z dnia [...] 2007 r., Nr [...]oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta T. z dnia [...] 2008r. nr [...]; określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości oraz zasądził od Wojewody L. na rzecz adwokat P. K. kwotę 292,80 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że zaskarżoną decyzją z dnia [...] 2007 r. Wojewoda L. - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) - utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta T. z dnia [...] 2007 r. orzekającą o wymeldowaniu E. Sz. z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul. K. [...] w T.. Organ odwoławczy wskazał, że właścicielem przedmiotowego lokalu była i jest Spółdzielnia Mieszkaniowa w T., natomiast L. i E. Sz. byli najemcami tego lokalu. Skarżący nie mieszka w tym lokalu od maja 2007 r., zaś obecnie przebywa w Londynie. Fakt nie zamieszkiwania w lokalu potwierdzili świadkowie oraz strony, w tym sam skarżący. Organ wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, rozpatrując wniosek o wymeldowanie osoby z pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące ma obowiązek ustalenia tylko, czy osoba faktycznie opuściła lokal, w którym była zameldowana, czy też w lokalu tym zamieszkuje. Skoro organ I instancji ustalił ponad wszelką wątpliwość, że skarżący w lokalu faktycznie nie mieszka, to słusznie orzekł o wymeldowaniu z tego lokalu z pobytu stałego.