Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. II GSK 1089/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz Sędzia del. WSA Maria Jagielska (spr.) Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 września 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 877/09 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. J. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 10 września 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 877/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę M. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej. Sąd I instancji uwzględnił następujący stan sprawy.

W dniu 7 marca 2006 r. w toku kontroli drogowej, kierowanego przez pracownika skarżącego pojazdu o nr rej [...] wraz z naczepą, wykonującego przewóz drogowy z Polski do Czech, ustalono wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem warunków dotyczących dokumentacji pracy kierowcy w zakresie wystawienia kierowcy zaświadczenia potwierdzającego jego zatrudnienie oraz spełnienie wszystkich wymagań określonych ustawą, naruszenie obowiązku wyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty, nieprawidłowe działanie urządzenia rejestrującego (nieprawidłowe operowanie przełącznikiem grup czasowych) oraz wykonywanie transportu drogowego pojazdem niezgłoszonym do licencji. Powyższe ustalenia skutkowały nałożeniem, przez Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] listopada 2006 r., kary pieniężnej w wysokości 9.100,00zł.

Po rozpatrzeniu odwołania, Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: Kpa.), art. 5, art. 39e ust. 1 pkt 6, art. 87, art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r., Nr 204, poz. 2088 ze zm., dalej utd.) oraz lp. 1.2. lp. 1.7, lp. 11.2 ust 4 i lp.1.8 pkt 3 załącznika do ustawy, art. 13, art. 15 ust. 3 i 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. U. UE. L z dnia 31 grudnia 1985 r., Nr 370, s. 8, dalej: rozporządzenie nr 3821/85) w związku z art. 26 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) 3821/85 i (WE) 2135 /98 jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) 3820/85 (Dz. Urz. UE. L z dnia 11 kwietnia 2006 r., Nr 102, s. 1, dalej: rozporządzenie 561/2006), art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 ze zm., dalej: ustawa o czasie pracy kierowców) utrzymał w mocy decyzję organu I instancji z dnia 20 listopada 2006 r.