Wyrok NSA z dnia 14 września 2010 r., sygn. I GSK 1106/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz (spr.) Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia del. WSA Krystyna Czajecka - Szpringer Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 14 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. M., B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1178/08 w sprawie ze skargi S. M., B. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1178/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę S. M. i B. M. (byłych wspólników spółki cywilnej P. P. H. U.) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...], w przedmiocie podatku akcyzowego. Decyzja ta utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] października 2007 r., nr [...], w której organ I instancji stwierdził powstanie obowiązku podatkowego P. P. H. U. Spółka Cywilna M. S., M. B. i określił prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za kwiecień 2004 r. w wysokości 34.138,00 zł, które stało się zaległością podatkową, a także stwierdził o odpowiedzialności S. M. i B. M. - wspólników spółki cywilnej za wskazane powyżej zaległości podatkowe.

Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organów podatkowych, które stwierdziły, że w deklaracji miesięcznej dla podatku akcyzowego za miesiąc kwiecień 2004 r. podatnik wykazał kwotę podatku 0 zł powołując się na zwolnienie od tego podatku na podstawie § 10 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 221, poz. 2196 ze zm.). Organy podatkowe wskazały, że w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie koncesji udzielonej przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej skarżący produkowali i sprzedawali wyrób na bazie spirytusu skażonego. Środek skażający (formalina oraz fiolet krystaliczny) był dodawany w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego do spirytusu nabytego po cenach zawierających podatek akcyzowy w wysokości 30 zł za 1 hl spirytusu 100%. Spirytus zakupiony zgodnie z zamówieniami na zakup spirytusu rektyfikowanego został w całości przeznaczony do skażenia u nabywcy i służył do produkcji rozcieńczalnika [...] o mocy 94% wg ZN-2003/SC/01 o symbolu PKWiU 15.92.12-00.10, który następnie był sprzedawany w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 litra. Zdaniem organów podatkowych, skoro skarżący nie kupowali rozcieńczalnika o nazwie [...], lecz produkowali go w swoim przedsiębiorstwie, to nie było podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku akcyzowego określonego w § 10 pkt 7 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Nie było także podstaw do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego określonego w § 10 pkt 8 wspomnianego rozporządzenia Ministra Finansów, bowiem ma ono zastosowanie tylko dopóki spirytus skażony pozostaje we władaniu nabywcy, u którego został skażony i nie ma zastosowania w przypadku sprzedaży wyrobów spirytusowych wyprodukowanych na bazie tego spirytusu skażonego.