Postanowienie NSA z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II GW 7/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia del. WSA Krystyna Józefczyk Protokolant Małgorzata Suchocka po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej wniosku Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezesem Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych a Prezydentem Miasta P. T. w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania zaświadczenia o pomocy de minimis postanawia: 1. wskazać jako właściwego do załatwienia sprawy Prezydenta Miasta P. T.; 2. oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania

Uzasadnienie

K. S.A. w C., zwana dalej "spółką", zwróciła się do Prezydenta Miasta P. T z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis na kwotę 2.681,45 zł, stosownie do przepisu art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 ze zm.) w związku z art. 5 ust. 3 tej ustawy. W świetle uzasadnienia wniosku zwolnienie dotyczyło podatku od nieruchomości za luty 2009 r. Jako podstawę prawną wydatkowania kwoty wskazano § 2 ust. 1 pkt 12 ppkt d) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej podmiot ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy, wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy: 1) wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie; 2) oświadczenia o wielkości i przeznaczeniu pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis. W myśl art. 5 ust. 3 powołanej ustawy podmioty udzielające pomocy wydają beneficjentowi pomocy zaświadczenie stwierdzające, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis albo pomocą de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie. W świetle § 2 ust. 1 pkt 12 ppkt d) powołanego rozporządzenia w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych środki funduszu rehabilitacji przeznacza się na następujące rodzaje wydatków: indywidualne programy rehabilitacji, zwane dalej "programami rehabilitacji", mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych, w ramach których są finansowane koszty wynagrodzenia: pracownika sprawującego opiekę nad uczestnikiem programu rehabilitacji; członków komisji rehabilitacyjnej w części nieobjętej finansowaniem ze środków funduszu rehabilitacji na podstawie innych przepisów rozporządzenia lub środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.).