Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 44/10

Przepisy zawarte w art. 23 Ordynacji podatkowej uprawniają organ do określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, w przypadkach gdy podatnik m.in. w celu uchylenia się od opodatkowania zataił przed organami część lub całość osiąganych przez niego obrotów. W takiej sytuacji organ podatkowy na podstawie art. 23 § 1 odtwarza wartość zrealizowanych przez podatnika transakcji, która wystąpiła w rzeczywistości. Szacowanie podstawy opodatkowania w tym wypadku jest działaniem procesowym organu, którego celem jest ustalenie wartości transakcji dokonanych przez podatnika, w takim rozmiarze w jakim podatnik wartości te ustalił ze swoimi kontrahentami. Organ ma obowiązek przy oszacowaniu podstawy opodatkowania podjąć wszystkie niezbędne działania w celu określenia tej wartości w sposób jak najbardziej zbliżony do rzeczywistej treści transakcji dokonanych przez podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 września 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1440/08 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 września 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 września 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1440/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 22 września 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług od lipca do grudnia 2006 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że skarżąca prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo Usługowa I. [...], polegającą na handlu na terenie całego kraju używanymi samochodami nabywanymi za granicą.