Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 2106/09

Faktura musi odzwierciedlać rzeczywistość, gdyż wyłącznie wówczas uprawnia ona do odliczenia kwoty wykazanej w niej jako podatek VAT. Dysponowanie więc przez podatnika fakturą z formalnego punktu widzenia poprawnie wystawioną, czyli zawierającą wszystkie prawem przewidziane elementy, jest warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym dla realizacji prawa do odliczenia. Niezbędne jest bowiem także, aby nabycie towaru lub usługi przez podatnika było wynikiem czynności opodatkowanej zrealizowanej przez kontrahenta podatnika wskazanego w fakturze jako zbywca.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA del. Hieronim Sęk (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "H." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 września 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 529/09 w sprawie ze skargi "H." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 26 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "H." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 września 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 529/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Spółki H. Sp. z o.o. w M. (dalej: Spółka lub Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. (dalej: Dyrektor IS) z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za sierpień 2003 r.

2. Sąd pierwszej instancji wskazał, że według ustaleń organu podatkowego: - Spółka złożyła za wskazany okres rozliczeniowy deklarację VAT-7, którą skorygowała w 2007 r.; - następnie w 2008 r. złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT wraz z kolejną korektą deklaracji zgodnie z którą kwota zobowiązania wynosiła tyle ile kwota pierwotnie zadeklarowana; - w wyniku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego stwierdzono, iż w rejestrze zakupów, jak i w korekcie deklaracji VAT-7 Spółka ujęła po stronie podatku naliczonego fakturę VAT wystawioną przez Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe N. w M. (dalej: PHU N.); - należność za tę fakturę została uregulowana gotówką, przy czym dowód wypłaty nie został podpisany przez odbiorcę, tj. T.K., a jako wystawiający i wypłacający powyższą kwotę widniał J.G.; - PHU N. nie figurowało w ewidencji podatników podatku VAT oraz w bazie POLTAX właściwego miejscowo urzędu skarbowego, nie składało deklaracji VAT-7 oraz nie prowadzi i nie prowadziło działalności gospodarczej pod adresem widniejącym na fakturze; - numer NIP nadany T. K. w dniu 5 marca 1996 r. został unieważniony decyzją z 2002 r.; - według informacji z pięciu urzędów skarbowych T. K. jest zarejestrowany jako prowadzący działalność pod firmą S. w S., ale nie składa deklaracji podatku VAT ani podatku dochodowego; - przesłuchany w charakterze świadka T. K. zeznał, iż PHU N. nigdy nie rozpoczęło działalności gospodarczej i nie dokonywało żadnych transakcji ze Spółką, a on sam podpisywał "puste faktury" dla Spółki za co otrzymywał wynagrodzenie od 300 do 1000 zł; - na konto firmy T. K. wpływały pieniądze, które natychmiast przekazywał on J. G.; - zeznań tych nie potwierdził J. G., ale nie dano im wiary ze względu na treść zeznań A. B. dyrektora firmy S.C. na rzecz której były wykonywane usługi z wykorzystaniem towarów objętych zakwestionowanymi fakturami; - T. K. nie prowadził działalności gospodarczej w ramach PHU N., a tym samym nie dokonał sprzedaży na rzecz Spółki towarów wyszczególnionych w spornej fakturze, gdyż nie był ich właścicielem; - wystawione przez niego faktury VAT nie odzwierciedlają czynności, które zostały dokonane pomiędzy podmiotami w nich wymienionymi, tj. PHU N. i Spółką; - zebrany materiał dowodowy wykluczył możliwość wykonania skomplikowanej usługi, np. remont pompy hydraulicznej, montaż instalacji do produkcji spoiw cementowych, budowa urządzenia do planowanie składowisk odpadów, produkcja elementów zaworów hydraulicznych, wymagających użycia maszyn cyfrowych i wiedzy specjalistycznej przez jednoosobową firmę, której właściciel nie zatrudniał pracowników ani podwykonawców i nie posiadał siedziby.