Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. I FSK 1906/09

W przypadku gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy - faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Danuta Kuchta (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2009 r. sygn. akt VIII SA/Wa 129/09 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2003 roku 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1.0. Wyrokiem z dnia 22 lipca 2009 r., sygn. akt VIII SA/Wa 129/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. P., prowadzącej ,,M." (dalej: "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 grudnia 2008r., nr [...], w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2003 roku.

2.0. W uzasadnieniu Sąd I instancji przedstawił stan faktyczny sprawy, z którego wynika, że powołaną wyżej decyzją, po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z 2 października 2008r. Z ustaleń organu podatkowego wynika, że skarżąca zawyżyła wartość podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od podatku należnego za wymienione miesiące 2003r. Bezpodstawnie odliczała bowiem podatek naliczony, wynikający ze wskazanych w decyzji faktur, wystawionych przez G. spółka z o. o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka"). Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego organ uznał, że Spółka faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej i nie posiadała siedziby pod adresem wskazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym, ujawnionym także w treści spornych faktur. Spółka G. w okresie wystawiania spornych faktur była więc podmiotem nieistniejącym. Nie uczestniczyła bowiem w obrocie gospodarczym. Stwarzała jedynie pozory działalności gospodarczej. Powołując się na przepisy art. 2, art. 5, art. 19 ust. 1 - 2 i art. 32 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT") oraz § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.; dalej: "rozporządzenie"), Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że skarżąca nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z treści spornych faktur. Organ odwoławczy powołał się przy tym na wyrok NSA z 11 marca 2005 r. (FSK 1741/04). Nie znalazł zatem podstaw prawnych do uchylenia decyzji organu I instancji.