Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2010 r., sygn. I FSK 1276/10

Przepisy, takie jak art. 111 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie są "specjalnymi środkami stanowiącymi odstępstwo", mającymi na celu zapobieganie przypadkom oszustw podatkowych lub unikania opodatkowania, w rozumieniu art. 27 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388, w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2004/7.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Maciej Jaśniewicz, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 602/07 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 19 czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2005 r. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 602/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną przez M. C. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2005 r.

Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji:

M.C. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi. W toku przeprowadzonego postępowania kontrolnego dotyczącego okresu od stycznia 2002 r. do grudnia 2004 r. Inspektor Kontroli Skarbowej ustalił, że w 2000 r. wartość sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie gospodarstw rolnych przekroczyła u podatniczki kwotę 40.000 zł. W związku z powyższym na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11 poz. 50 ze zm., zwanej dalej "ustawą o VAT z 1993 r."), oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. nr 121 poz. 1295, zwanego dalej "Rozporządzeniem"), skarżąca była obowiązana z dniem 1 marca 2001 r. do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jednakże w 2005 r. uchybiła temu obowiązkowi, czym naruszyła art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm., zwanej dalej "ustawą o VAT z 2004 r.") W związku z powyższym organ podatkowy dokonał odmiennego od zadeklarowanego rozliczenia i wymiaru podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2005 r.