Wyrok NSA z dnia 14 października 2010 r., sygn. I FSK 1835/09

Wyłączenie odliczenia podatku sformułowane w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT należało uznać za niezgodne z art. 17(6) VI Dyrektywy, jako w sposób istotny godzący w zasadę neutralności VAT - w zakresie dotyczącym tych towarów i usług, które związane są z działalnością opodatkowaną podatnika, w związku z nabyciem których pozbawiony jest on prawa do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na przepisy podatku dochodowego uniemożliwiające mu zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Niezależnie od tego zwrócić trzeba też uwagę, że regulacja zamieszczona w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stwarzała możliwość dowolnego wyłączenia towarów i usług z sytemu odliczeń VAT, poprzez unormowania w podatkach dochodowych, w których przypisanie wydatków z tytułu nabycia określonych towarów i usług do katalogu zakazującego zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów, przekładało się automatycznie na pozbawienie podatnika uprawnienia do odliczenia podatku z tytułu tych zakupów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Ryszard Mikosz (sprawozdawca), Protokolant Joanna Kowalska, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1576/08 w sprawie ze skargi Z. S. A. w T. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2007 r., nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz Z. S. A. w T. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 28 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1576/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, działając na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej powoływanej jako P.p.s.a.), uwzględnił skargę Z. w T. i uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2007 r., nr .... Ponadto Sąd na podstawie art. 200 w związku z art. 205 P.p.s.a. oraz z związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 162, poz. 1349 ze zm.) zasądził od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 457 zł.