Wyrok NSA z dnia 12 października 2010 r., sygn. I FSK 1638/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Mirosław Surma, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 697/09 w sprawie ze skargi P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 280 ( słownie: dwieście osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 697/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi P. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 27 kwietnia 2007 r. w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę w wyniku uchylenia poprzedniego rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z 12 lutego 2009 r., I FSK 158/08), stwierdził, że istota sprawy sprowadzała się do ustalenia, czy skarżona interpretacja indywidualna spełnia kryteria formalne, umożliwiające sądowi ocenę jej poprawności i zgodności z prawem. Przywołując art. 14c § 1, art. 121 § 1 i art. 210 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.) Sąd I instancji wskazał, że organ podatkowy udzielił odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie (stwierdził bowiem, iż stanowisko strony nie jest prawidłowe), w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nie zawarł jednak wyjaśnień podstaw swojego poglądu. Organ I instancji ograniczył uzasadnienie prawne do stwierdzenia, iż "sprzedaż własnych wierzytelności nie podlega ustawie o VAT a tym samym, nie są to czynności wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT" (k. 21 akt adm.). Organ odwoławczy również wypowiedział się lakonicznie, podając jedynie, że sprzedaż wierzytelności własnych nie może być zakwalifikowana jako usługa pośrednictwa finansowego wymieniona we wskazanym załączniku do ustawy o VAT (k. 70 akt adm.). Organy obu instancji nie wyjaśniły, na czym opierają wyrażony przez siebie pogląd, w szczególności nie przeprowadziły analizy treści przepisów powołanego załącznika w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku. Nie wyjaśniły tego, z jakich powodów nie zakwalifikowały czynności sprzedaży własnych wierzytelności do kategorii usług pośrednictwa finansowego. Sąd I instancji uznał, że tym samym organy uniemożliwiły mu dokonanie weryfikacji przedstawionego poglądu prawnego.