Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2010 r., sygn. II FSK 1388/09

Teza informacyjna: Sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną z uchybieniem terminu dwutygodniowego, uregulowanego w art. 179 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2010 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), niezależnie od wyniku sprawy, stanowi ujemną przesłankę do zasądzenia kosztów wynagrodzenia pełnomocnikowi strony.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. B. i Z. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 16 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 123/09 w sprawie ze skargi E. B. i Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 27 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2009 r. o sygn. akt I SA/Go 123/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę E. B. i Z. B. (dalej: Skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 27 listopada 2008 r. o nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza S. z dnia 16 września 2008 r., wydaną w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.).

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Gorzowie Wlkp.):

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Gorzowie Wlkp. podał, że Skarżący w dniu 27 marca 2007 r. złożyli informację w sprawie podatku od nieruchomości (obowiązującą od 16 lutego 2007 r.), w której zadeklarowali do opodatkowania budynki usytuowane na działce wymienionej w tej deklaracji. Do informacji dołączono kserokopię umowy rozliczenia nakładów i wydania nieruchomości zawartą 16.02.2007 r. pomiędzy nimi a W. W., R. W., M. W. i E. T. Z przedłożonych dokumentów oraz uzasadnienia Sądu Rejonowego sporządzonego w sprawie o sygn. akt IC 286/01 wynika, że zmarły S. W., którego następcami zostały osoby wskazane w w.w. umowie, oraz P. B., którego następcami są Skarżący, byli członkami Zespołu Rolniczego. Członkowie zespołu wnieśli do niego swoje gruntu oraz środki pieniężne, zaś każdy z nich użytkował grunty rolne będące własnością innego członka zespołu, przy czym grunty traktowano jak wspólne. W celu rozliczenia się po rozwiązaniu Zespołu Rolniczego jego członkowie w dniu 13 listopada 1979 r. zawarli zbiorową umowę w formie zwykłej pisemnej, która miała wiązać strony do czasu uregulowania w sposób formalny kwestii własności zajmowanych przez nich gruntów. Mocą tej umowy P. B. oddał S. W. w dzierżawę zajmowaną przez niego działkę nr [...], za jednorazowym wynagrodzeniem w kwocie 30.000 zł, określając czas trwania dzierżawy na 90 lat. Członkowie w.w. zespołu mieli świadomość tego, że zawierane umowy dzierżawy nie regulują kwestii własności. W postępowaniu cywilnym ustalono, że przed zawarciem umowy z 13 listopada 1979 r. na działce nr [...] wybudowane były budynek mieszkalny, w którym mieszkał S. W., kurnik i dwa garaże, zaś później dobudowano kotłownie i magazyn na paszę. W.w. umowa dzierżawy została skutecznie wypowiedziana z dniem 29.12.2002 r., zaś nieruchomość w całości została wydana 16.02.2007 r. Po zawarciu umowy dotyczącej rozliczenia poniesionych na nieruchomości nakładów, organ pierwszej instancji przesłuchał Skarżących i w.w. następców prawnych na okoliczność ustalenia, czy w okresie od 01.01.2003 r. do 16.02.2007 r. hala produkcyjna położona na działce nr 300 była zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej i przez kogo faktycznie użytkowane były poszczególne budynki. Organ ten z uwagi na to, że przesłuchani świadkowie oraz Skarżący nie potwierdzili faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, przyjął do opodatkowania powierzchnię hali produkcyjnej oraz pozostałych budynków gospodarczych, jak od "budynków pozostałych" oraz uznał, że Skarżący są jako właściciele nieruchomości zobowiązani do uiszczenia podatku od nieruchomości za w.w. rok podatkowy.