Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 1042/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.), Sędzia WSA del. Małgorzata Fita, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. J. C. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1171/08 w sprawie ze skargi R. J. C. w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 3 września 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz R. J. C. w R. kwotę 1762 zł (słownie: jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt dwa złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 19 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1171/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę R. J. ("C." w R.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 3 września 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 3 września 2008 r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z 16 czerwca 2008 r. określającą skarżącemu zobowiązania w podatku od towarów i usług za wskazane miesiące. Organy zakwestionowały bowiem faktury dokumentujące sprzedaż wyrobów ceramicznych o symbolu PKWiU 26.21.12-10 i 26.21.13-50.11 z uwagi na zastosowanie do tej sprzedaży preferencyjnej 7 % stawki podatku VAT. Podatnik powoływał się przy tym na atesty dla swoich wyrobów wystawione przez Krajową Komisję Artystyczną i Etnograficzną Fundacji "Cepelia" z terminem ważności od 5 sierpnia 2004 r. Zdaniem organów sporne wyroby nie mogą być zakwalifikowane jako "wyroby z ceramiki zwykłej" do kategorii 26.21.12-10. Wyroby te należy zaliczyć do kategorii: PKWiU 26.21.12-90 - zastawy stołowe i inne artykuły gospodarstwa domowego z ceramiki pozostałej i PKWiU 26.21.12-50 - zastawy stołowe i inne artykuły gospodarstwa domowego z ceramiki porowatej lub szlachetnej. Organy powołały się na opinię biegłego Zakładu Usług Technicznych Rady Stołecznej NOT sp. z o.o. w Warszawie z 4 grudnia 2007 r., której opracowanie zlecono w toku postępowania. Główny Urząd Statystyczny Departamentu Metodologii, Standardów i Rejestrów w Warszawie nie zajął wg organów w tej sprawie jednoznacznego stanowiska (pismo z 27 lutego 2008 r.) powołując się na to, że właściwe zaklasyfikowanie należy do producenta lub usługodawcy, a informacje udzielane przez jednostki służb statystyki publicznej nie mają charakteru wiążącego i nie są skierowane na wywołanie określonych skutków prawnych. W piśmie GUS stwierdzono, że atest Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej nie stanowi kryterium klasyfikacyjnego według zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), a także, że informacja zawarta w piśmie Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi z 31 grudnia 2007 r. stanowiąca odpowiedź na pismo skarżącego jest poprawna. Opierając się na opinii biegłego organy uznały, że produkowanych przez skarżącego wyrobów ceramicznych nie można zaliczyć do "ceramiki zwykłej". Dokonując sprzedaży tych wyrobów, jako niewymienionych w załączniku nr 3 do u.p.t.u., skarżący nie mógł więc stosować stawki podatku 7 %, gdyż zgodnie z art. 41 ust. 1 u.p.t.u. wyroby te powinny podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej 22 %.