Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2010 r., sygn. II FSK 224/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 122/08 w sprawie ze skargi G. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz G. M. kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. decyzją z dnia 23 września 2003 r. ustalił zobowiązanie podatkowe G M (skarżącej) za 1997 r. od dochodów pochodzących z nieujawnionych źródeł przychodów w kwocie 31.417,50 zł.

Wskazano art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm., dalej Ord.pod.) oraz art. 20 ust. 1 i 3 i art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm., dalej u.p.d.o.f.) i stwierdzono, że w wyniku szczegółowej analizy całokształtu materiału dowodowego ustalono brak pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu wydatków poniesionych przez skarżącą w 1997 r. Wyjaśniono, że z uwagi na okoliczności ujawnione w toku postępowania podatkowego dotyczącego poniesionych przez skarżącą w 1998 r. wydatków i źródeł dochodu za ten rok zaistniała potrzeba wszczęcia postępowania dotyczącego 1997 r., co uczyniono postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w R z dnia 2 lipca 2003 r. W toku tego postępowania, w nawiązaniu do ankiet i posiadanych dokumentów, zanegowano twierdzenia strony dotyczące zgromadzenia środków finansowych z napiwków, które skarżąca miała otrzymywać jako kelnerka w restauracji "S" w Z. Podważono oświadczenie, że odszkodowanie za skradziony w 1995 r. samochód wchodziło w skład oszczędności na dzień 31 grudnia 1996 r., nie przyjęto oświadczenia o otrzymywanych darowiznach i alimentach.