Wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2010 r., sygn. I FSK 484/09

Termin "wydanie" decyzji, o jakim mowa w art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej w jego brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2002 r., zgodnie z wykładnią językową nie oznacza wydania i doręczenia decyzji. Art. 118 § 1 Ordynacji ma charakter przepisu kompetencyjnego, co do których to przepisów obowiązuje nakaz ich ścisłej wykładni.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 września 2008 r. sygn. akt III SA/Gl 524/08 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie w podatku od towarów i usług na osobę trzecią oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 września 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 524/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 kwietnia 2005 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, oddalił skargę.

W uzasadnieniu podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 29 grudnia 2004 r. o orzeczeniu odpowiedzialności skarżącego, jako osoby trzeciej za zaległości podatkowe Spółki Akcyjnej "S. K." z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień, maj i grudzień 1999 r. wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi na dzień wydania decyzji oraz kosztami postępowania egzekucyjnego. Powodem wydania decyzji była bezskuteczność egzekucji skierowanej do "S. K." w celu wyegzekwowania należności Skarbu Państwa wynikających z decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 30 sierpnia 2002 r. o określeniu spółce zobowiązania w podatku od towarów i usług za kwiecień, maj i grudzień 1999 r. oraz fakt, że w okresie powstania tych zobowiązań, skarżący był członkiem zarządu tej spółki (tj. od 7 marca 1995 r. do 31 stycznia 2001 r.). Jednocześnie organ podał, że w stosunku do spółki nie zgłoszono w odpowiednim terminie wniosku o upałość. Skarżący nie wskazał również mienia, z którego możliwa byłaby egzekucja. W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji, J. P. zarzucił naruszenie art. 116 Ordynacji podatkowej, podnosząc, że do czasu zwolnienia go z funkcji członka zarządu nie zaistniały podstawy do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, a na późniejsze działania likwidatora nie miał już wpływu. Podobnie, nie miał wpływu na postępowanie w przedmiocie określenia spółce zobowiązania w podatku VAT za sporne miesiące 1999 r. Ponadto skarżący zarzucił przedawnienie prawa do wydania decyzji przenoszącej na niego odpowiedzialność z uwagi na upływ terminu, o jakim mowa w art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej i wskazał, że decyzję wprawdzie wydano w 2004 r., ale doręczono ją już w 2005 r. Nie uznając zarzutów odwołania Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w rozstrzyganej sprawie bezsporny jest fakt bezskuteczności egzekucji skierowanej do spółki oraz okoliczność, że J. P. w okresie powstania zobowiązań podatkowych wymienionych w decyzji organu pierwszej instancji był członkiem zarządu spółki. Zdaniem organu odwoławczego skarżący nie wykazał zaistnienia przyczyn egzoneracyjnych, mogących uwolnić go od odpowiedzialności jako osoby trzeciej za zobowiązania "S. K." S.A. Podkreślił, że o uwolnieniu członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy samo wykazanie, że został złożony wniosek o jej upadłość, ale również, że został on złożony we właściwym czasie, czyli w terminie o którym mowa w w art. 1 § 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (tekst jednolity Dz. U. z 1991r. nr 118, poz. 512 ze zm.). Analizując sytuację finansową "S. K." w oparciu o bilanse oraz rachunki zysków i strat, organ odwoławczy stwierdził, że spółka ta utraciła płynność finansową już w 2000 r., zatem wniosek o ogoszenie upadłości z dnia 24 kwietnia 2001 r., złożony zotał po terminie.