Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. I FSK 2138/08

Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika - nawet jeśli tak w ogóle jest on podatnikiem z innego tytułu - pozostaje poza zakresem opodatkowania. Jeśli dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., to to czy ta czynność może być zakwalifikowana jako podlegająca opodatkowaniu czy też nie, nie ma zatem znaczenia dla konkluzji, że opodatkowaniu nie będzie podlegać (jako dokonana przez podmiot niebędący podatnikiem).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 729/08 w sprawie ze skargi E. Spółka z o. o. z siedzibą w W. na pisemną interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie 2) zasądza od E. Spółka z o. o. z siedzibą w W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 280 zł. zł (słownie: dwieście osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 729/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi E. sp. z o.o. na pisemną interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji stwierdził, iż przedmiotem zaskarżonej interpretacji była kwestia, czy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega czynność podziału przez wydzielenie i przeniesienie na nowo powstałą spółkę części majątku spółki dzielonej w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej K.s.h.), dokonywana w ramach planowanej restrukturyzacji grupy kapitałowej, do której należy spółka. Zdaniem spółki wydzielona i podzielona część jej majątku stanowi organizacyjnie i funkcjonalnie powiązany zespół składników majątkowych, w oparciu o który będzie prowadzona niezależna, samodzielna działalność gospodarcza. Majątek otrzymany przez nowo powstałą spółkę wskutek podziału ma posłużyć w przyszłości do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie zakładane jest dalsze istnienie spółki dzielonej, a na skutek podziału przez wydzielenie jedyny wspólnik spółki dzielonej otrzyma nowe udziały w nowo zawiązanej spółce. Tym samym w ramach tego podziału wnioskodawca nie otrzyma od nowo zawiązanej spółki żadnego wynagrodzenia w zamian za wydzielony i przeniesiony majątek. W oparciu o tak przedstawiony stan faktyczny spółka zapytała, czy opisana czynność stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, a w konsekwencji nie spowoduje powstania obowiązku w podatku VAT po stronie spółki dzielonej, nowo związanej lub udziałowca spółki dzielonej, oraz - w sytuacji gdyby jednak organ uznał, że czynność opisana stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.), potwierdzenia, że przeniesienie majątku ze spółki dzielonej do nowo zawiązanej stanowi czynność zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, do której na podstawie art. 19 Dyrektywy 2006/12/WE opodatkowanie podatkiem VAT zostało wyłączone (art. 6 u.p.t.u.). Opierając swe rozważania przede wszystkim na analizie przepisów Kodeksu spółek handlowych, Ordynacji podatkowej, Kodeksu cywilnego i ustawy o podatku od towarów i usług Sąd I instancji uznał za prawidłowe stanowisko Ministra Finansów w kwestii niemożliwości zastosowania w sprawie art. 6 ust. 1 u.p.t.u. ze względu na to, że budynek należący do spółki, z prawem wieczystego użytkowania gruntu, nie był użytkowany przez oddział spółki (gdyż taki nie istniał), ani też nie był dla niego sporządzony odrębny bilans roczny. Stąd też zasadnie organ stwierdził, że czynność prawna spółki polegająca na zbyciu przedmiotowego budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego oraz prawami i zobowiązaniami mającymi swą podstawę w działalności gospodarczej umiejscowionej w tym budynku, nie będzie stanowiła zbycia oddziału spółki samodzielnie sporządzającego bilans. Wskazując, że art. 6 ust. 1 u.p.t.u. był skutkiem implementacji art. 19 Dyrektywy 2006/12/WE, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podzielił stanowiska spółki o możliwości stosowania jako podstawy rozstrzygnięcia tego przepisu wspólnotowego. Sąd I instancji podkreślił, że art. 19 Dyrektywy ma charakter blankietowy i nie stanowi praw podmiotowych dla podatnika. Stąd też skarga w części dotyczącej powyżej opisanych kwestii jest niezasadna.