Wyrok NSA z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. II FSK 36/10

Ustalenia faktyczne mogą być kwestionowane jedynie w ramach zarzutu naruszenia przepisów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Nowak (sprawozdawca), Sędziowie NSA Bogusław Dauter, Jan Grzęda, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1320/07 w sprawie ze skargi E. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 22 maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia odsetek za zwłokę w zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1320/07, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę E. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z 22 maja 2007 r. Nr [...] w przedmiocie określenia odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 1998 r.

Z uzasadnienia wyroku wynikało, że przedmiotem zaskarżonego rozstrzygnięcia było określenie E. J. odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy za 1998 r. W tym zakresie skarżący nie sformułował jakichkolwiek zarzutów. Mając jednak na uwadze normę art. 134 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którą sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, Sąd zbadał legalność zaskarżonego (w całości) aktu stwierdzając, że postępowanie organów podatkowych znajdowało oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Zasadnie organy podatkowe stwierdziły, że w sprawie miał zastosowanie art. 53a ustawy z dnia 29 sierpnia1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli w postępowaniu podatkowym po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego organ podatkowy stwierdzi, że podatnik mimo ciążącego na nim obowiązku nie złożył deklaracji, wysokość zaliczek jest inna niż wykazana w deklaracji lub zaliczki nie zostały zapłacone w całości lub w części, organ ten wydaje decyzję, w której określa wysokość odsetek za zwłokę na dzień złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy, a w przypadku niezłożenia zeznania w terminie - odsetki na ostatni dzień terminu złożenia zeznania, przyjmując prawidłową wysokość zaliczek na podatek. Powyższy przepis, wprowadzony z dniem 1 stycznia 2003 r. mocą ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 169, poz. 1387) usankcjonował uprawnienie organów podatkowych do naliczania odsetek za zwłokę także po zakończeniu okresu rozliczeniowego, co - do dnia wejścia w życie ww. instytucji - było kwestią szeroko dyskutowaną, jakkolwiek orzecznictwo sądów administracyjnych wskazywało, iż możliwość taka istniała także przed 1 stycznia 2003 r. zarówno na gruncie Ordynacji podatkowej, jak i ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.) (por. wyrok Sądu Najwyższego z 18 stycznia 2002 r. wyrok o sygn. akt III RN 196/00; OSNP 2002/14/320). Z przywołanego przepisu wynika, że postępowanie organów podatkowych w opisanym powyżej zakresie odpowiadało prawu.