Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2010 r., sygn. I FSK 2060/08

Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 183 § 1 P.p.s.a., związany jest granicami skargi kasacyjnej, a więc nie jest uprawniony do domyślania się intencji strony, czy też dokonywania wykładni podstaw kasacyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1166/07 w sprawie ze skargi D. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 10 kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty nienależnie otrzymanego zwrotu podatku od towarów i usług za lipiec 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1166/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę D. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 10 kwietnia 2007 r. w przedmiocie określenia kwoty nienależnie otrzymanego zwrotu podatku od towarów i usług za lipiec 2001 r.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji ustalił, iż skarżący w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej korzystał z prawa zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług na podstawie art. 14a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej u.p.t.u.) w związku z uzyskanym decyzją z 25 czerwca 2001 r. statusem zakładu pracy chronionej. W dniu 16 czerwca 2003 r. wydana została decyzja stwierdzająca niedopełnienie przez pracodawcę warunków określonych w art. 28 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123 poz. 776 ze zm., dalej u.r.z.s.), poprzez niepoinformowanie o prowadzeniu działalności gospodarczej w O. oraz L., co naruszało obowiązek wynikający z art. 30 ust. 4 pkt 1 tej ustawy, a także nieprzedłożenie opinii Państwowej Inspekcji Pracy potwierdzającej, że pomieszczenia położone w tych miejscowościach spełniają warunki określone w art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym z dniem 25 czerwca 2001 r. zakład skarżącego pozbawiony został statusu zakładu pracy chronionej. Decyzja w tym przedmiocie utrzymana została w mocy w toku instancyjnym. W związku z powyższym określono podatnikowi kwotę nienależnie otrzymanego zwrotu podatku od towarów i usług za wskazany okres rozliczeniowy, wskazując na art.14a u.p.t.u. W ocenie organu wskazanych przez stronę okoliczności w jakich dokonany został zwrot wpłaconych kwot podatku od towarów i usług nie można uznać za niezawinione, bowiem strona, mając świadomość niespełnienia warunków z art. 28 ust. 1 pkt 2 u.r.z.s., złożyła wniosek o zwrot kwoty podatku od towarów i usług. Organ odwoławczy wskazał, że podatnicy występując o przyznanie statusu zakładu pracy chronionej winni przeanalizować wymogi, jakie przewidziano dla pracodawców ubiegających się o taki status w ustawie o rehabilitacji. Ponadto w decyzji o przyznaniu statusu zakładu pracy chronionej organ poinformował stronę, że uprawnienia wynikające z tej decyzji mogą być cofnięte w razie niespełnienia któregokolwiek z warunków i obowiązków, o jakich mowa w art. 28 i art. 33 ust. 1 i 3 u.r.z.s. Z tych też powodów, w ocenie organu, podatnik nie może skutecznie dowodzić braku winy w dokonaniu nienależnego zwrotu podatku VAT. Organ nie naruszył obowiązków przewidzianych w art. 14a ust. 6 u.p.t.u. dokonując zwrotu podatku za badany miesiąc. Za niezasadne uznano też zarzuty strony dotyczące naruszenia przepisów o właściwości miejscowej i niewyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy.