Wyrok NSA z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. I FSK 2165/08

Niedopuszczalne jest doszukiwanie się właściwości rzeczowej w drodze wykładni systemowej czy celowościowej. Niedopuszczalna jest również rozszerzająca wykładnia przepisów kompetencyjnych, jak również nie można kompetencji organu domniemywać.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 10 września 2008 r. sygn. akt I SA/Łd 664/08 w sprawie ze skargi M. M. -K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L na rzecz M. M.-K. i J. K.kwotę 120 ( słownie: sto dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. M. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 marca 2008 r. w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz M. M. K. i J. K. solidarnie kwotę 440 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu sąd podał stan faktyczny sprawy, z którego wynika, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w L., działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm.), zmienił postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, uznając stanowisko wnioskodawców za nieprawidłowe. Organ odwoławczy podał, że wnioskiem z 31 maja 2007 r. (uzupełnionym 9 lipca 2007 r. i 11 lipca 2007 r.) M. M. K. i J. K. zwrócili się z pytaniem dotyczącym obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości (działek) przeznaczonych pod zabudowę. Z wniosku wynika, że w 1998 r. wnioskodawcy nabyli, w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego, grunty rolne o powierzchni 2,61 ha. Grunty te były uprawiane i utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, fakt ten pozwalał uzyskiwać dopłaty bezpośrednie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu i dzierżawy oraz nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej (innej niż rolnicza). Ponadto w 1994 r. wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową położoną w L., która nie była przedmiotem najmu, dzierżawy oraz nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Podatnicy zbyli tę nieruchomość 30 marca 2004 r. W celu pokrycia kosztów związanych z zakupem mieszkania w L., wnioskodawcy podjęli decyzję o podziale i sprzedaży nieruchomości. Po wyrażeniu zgody przez Wójta Gminy, nieruchomość rolna została podzielona na cztery działki rolne. Wnioskodawcy planowali sprzedaż dwóch działek, nie wykluczyli również sprzedaży pozostałych działek, w przypadku gdy dochód uzyskany ze sprzedaży dotychczasowych działek nie wystarczy na pokrycie kosztów zakupu mieszkania. Zdaniem wnioskodawców sprzedaż opisanych nieruchomości nie spowoduje obowiązku opodatkowania tych czynności podatkiem od towarów i usług. Postanowieniem z dnia 18 lipca 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. uznał stanowisko zaprezentowane we wniosku za prawidłowe. Zmieniając postanowienie Naczelnika, Dyrektor Izby Skarbowej w L. powołał się na art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie z urzędu, jeżeli rażąco narusza ono prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także, jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Dyrektor Izby Skarbowej w L. uznał, że postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. rażąco narusza prawo, tj. przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2, w związku z art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.), poprzez przyjęcie, że w przedstawionym stanie faktycznym dostawa działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Organ wyjaśnił, że w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, status podatnika podatku od towarów i usług nie jest uzależniony od rejestracji podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, lecz z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Organ stwierdził ponadto, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a jak wynika z wniosku stron, zamierzają oni dokonywać sprzedaży działek w sposób częstotliwy. Wskazał również, że choć przedmiotem zapytania wnioskodawców nie była wysokość stawki podatkowej w przypadku dostaw przedmiotowych działek, to w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nawet w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy jest działka rolnicza, jeżeli jest ona przeznaczona pod zabudowę - nie może korzystać ze zwolnienia i podlega opodatkowaniu według stawki 22%.