Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. I FSK 1495/08

Podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego. Jednakże wada wskazująca na nieważność decyzji musi tkwić w samej decyzji, a to znaczy, iż z reguły jest następstwem rażącego naruszenia prawa materialnego. Nie będzie zatem uzasadniać stwierdzenia nieważności decyzji naruszenie przepisów postępowania, nawet o charakterze rażącym, jeżeli sama treść decyzji odpowiada prawu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. P. Sp. z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2008 r .sygn. akt III SA/Wa 2132/07 w sprawie ze skargi S. P. Spółki z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 8 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w zakresie określenia podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2129/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na trzy decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 8 października 2007 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w zakresie określenia podatku od towarów i usług, oddalił skargi.

W uzasadnieniu podał, że zaskarżonymi trzema decyzjami organ odwoławczy na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 221 oraz art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm., w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako O.p.) utrzymał w mocy trzy własne decyzje z dnia 20 października 2006 r. o odmowie stwierdzenia nieważności trzech decyzji Naczelnika Urzędu Celnego I w W. z dnia 15 stycznia 2004 r. określających skarżącej spółce wysokość zobowiązania w podatku VAT z tytułu importu towarów. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że 15 stycznia 2001 r. S. P. Sp. z o.o. dokonała trzech zgłoszeń celnych do dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym leków sprowadzonych z F. Dyrektor Urzędu Celnego I w W. przyjął te zgłoszenia jako zgodne z prawem i towary wymienione w tych zgłoszeniach objął procedurą dopuszczenia do obrotu. Po zwolnieniu towarów objętych opisanymi zgłoszeniami, Naczelnik Urzędu Celnego I w W. wszczął z urzędu trzy postępowania w celu zbadania prawidłowości zgłoszeń celnych w zakresie wartości celnej towaru oraz określenia wysokości podatku VAT od importowanych towarów. Po przeprowadzeniu postępowań podatkowych, decyzjami z dnia 15 stycznia 2004 r. uznał wymienione zgłoszenia celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej i orzekł w tym zakresie na podstawie pełnej dokumentacji dotyczącej zakupu importowanych leków. Organ określił prawidłową wartość celną (niższą od zadeklarowanej przez skarżącą spółkę w zgłoszeniu celnym) oraz na tej podstawie określił podatek od towarów i usług w prawidłowej wysokości (niższej od zadeklarowanej przez spółkę). Decyzje te stały się ostateczne, gdyż strona nie wniosła od niej odwołania. Pismem z dnia 9 lutego 2004 r. skarżąca spółka wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej instancji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 O.p. W uzasadnieniu wniosku podniosła, że decyzjami, których dotyczył wniosek naruszono w sposób rażący art. 127 O.p. przez ich wydanie na podstawie pisma Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 28 września 2001 r., którym organ ten nakazywał podległym mu organom w sytuacjach takich jaka zaistniała w niniejszej sprawie, wszczynanie postępowań podatkowych w celu określenia prawidłowej podstawy opodatkowania i kwoty podatku VAT, art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p. przez niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy w stopniu niezbędnym do jej prawidłowego rozstrzygnięcia, art. 21, art. 23 § 1 w zw. z art. 85 § 1, art. 23 § 1 i 9, art. 65 § 4 pkt 2 lit. a), art. 83 § 1-3 kodeksu celnego przez błędne zastosowanie tych przepisów do określenia wartości celnej towarów, będącej jednocześnie podstawą opodatkowania, art. 165 § 1 O.p. przez wszczęcie w niniejszej sprawie postępowania celno-podatkowego zamiast postępowania podatkowego, art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. w dalszej części uzasadnienia powoływanej, jako ustawa o VAT) przez określenie zobowiązania w podatku od towarów i usług w decyzji dotyczącej należności celnych; w ocenie spółki w niniejszej sprawie organ mógł dokonać wymiaru podatku w oparciu o przepis art. 11c ust. 1 ustawy o VAT, jednakże mogło to nastąpić wyłącznie w postępowaniu podatkowym w decyzji dotyczącej wyłącznie podatku VAT a nie w decyzji dotyczącej także należności celnych oraz art. 15 ust. 4 ustawy o VAT przez nieprawidłowe określenie wartości celnej towarów, która stanowiła jednocześnie podstawę opodatkowania. Po wydaniu postanowień o rozdzieleniu postępowań celno-podatkowych w związku z formalnoprawnymi przeszkodami do łącznego rozpatrzenia wniosku skarżącej spółki o stwierdzenie nieważności trzech decyzji wymiarowych w zakresie cła i podatku VAT z dnia 15 stycznia 2004 r. i przeprowadzeniu stosownych procedur Dyrektor Izby Skarbowej w W. trzema decyzjami z dnia 20 października 2006 r. odmówił stwierdzenia nieważności tych decyzji w części dotyczącej określenia podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż nie zostały spełnione przesłanki art. 247 § 1 pkt 3 O.p. Od tych decyzji skarżąca spółka wniosła odwołania, po rozpatrzeniu których, Dyrektor Izby Celnej w W. decyzjami z dnia 8 października 2007 r., utrzymał w mocy zaskarżone decyzje.