Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1525/08

I. Art. 183 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. pozwala stronom przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Prawo to nie oznacza jednak prawa do uzupełnienia podstaw kasacyjnych, przez powołanie nowych przepisów. Jeśli zatem przepis art. 183 § 1 p.p.s.a. przewiduje jedynie dopuszczalność przytoczenia przez stronę nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych, to chodzi w nim o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze kasacyjnej, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z ich uzasadnieniem.

II. Art. 183 § 1 p.p.s.a. nie dostarcza dostatecznych podstaw do zmiany lub rozszerzenia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze kasacyjnej, oczywiście po upływie terminu przewidzianego do wniesienia skargi kasacyjnej. W świetle art. 183 § 1 p.p.s.a., do chwili upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej brak jest podstaw do uznania, że nie jest możliwe przytaczanie nowych podstaw kasacyjnych.

III. Prawo regulujące postępowanie, w którym ustala się i / lub ocenia stan faktyczny, nie jest tożsame z prawem materialnym, które stanowi punkt odniesienia w subsumcji ustalonego na podstawie unormowań procesowych stanu faktycznego danej indywidualnej sprawy. Wykorzystywanie zamiennie podstaw kasacyjnych w postaci naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.) i naruszenia przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) jest całkowicie nieuzasadnione prawnie, a przez to niedopuszczalne.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jan Rudowski, WSA del. Alojzy Skrodzki, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1633/07 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.