Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1413/08

II. Przelew, uregulowany w art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.; dalej powoływana: k.c.), jako czynność prawna o skutkach rozporządzających jest jedynie sposobem przenoszenia wierzytelności. Różnice pomiędzy poszczególnymi postaciami przelewu zachodzą natomiast jedynie na płaszczyźnie zobowiązaniowej, czyli dotyczą umów zobowiązujących do dokonania cesji, podczas gdy sam przelew jest w każdym przypadku jednakowy i jako rozporządzenie zawsze wywiera takie same skutki. Zbywca rozporządza prawem na rzecz nabywcy, a przeniesienie wierzytelności ze zbywcy na nabywcę jest zasadniczym celem i skutkiem przelewu, niezależnie od innych celów, takich jak zabezpieczenie innej wierzytelności (przelew powierniczy).

VI. W świetle art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. należy uznać, że w przypadku przelewu wierzytelności przychodem jest kwota tejże wierzytelności wraz z przysługującymi od niej odsetkami, nawet jeżeli są kwotami należnymi, faktycznie jeszcze nieotrzymanymi, a kosztem uzyskania tego przychodu jest m.in. kwota wydatkowana na nabycie tej wierzytelności i jej ewentualną windykację V. Pojęcia "kwot należnych", użyte przez ustawodawcę w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000, Nr 14, poz. 176, ze zm.; dalej powoływana: u.p.d.o.f.), dotyczy tego typu przychodów, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Jest to więc należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego łączącego podatnika z jego dłużnikiem.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Grzegorz Borkowski, WSA del. Tomasz Zborzyński, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Po 13/08 w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 29 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. na rzecz W. W. kwotę 2.631 (dwa tysiące sześćset trzydzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.