Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. II FSK 1452/08

Na podstawie art. 224a § 2 w zw. z art. 33g i art. 224 § 4 Ordynacji podatkowej, w sprawie przyjęcia zabezpieczenia i wstrzymania wykonania decyzji wydaje się postanowienie, na które przysługuje zażalenie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Jacek Brolik, WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 132/07 w sprawie ze skargi S. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji i przyjęcia zabezpieczenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 132/07, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w związku z § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), dalej p.p.s.a. i art. 247 ustawy z dnia 29 sierpnia 1998 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz.60 ze. zm) w zw. z art. 156 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 roku Nr 98, poz.1071 ze zm.), stwierdził nieważność zaskarżonego przez S.W. postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 grudnia 2006 roku w przedmiocie przyjęcia zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego w formie depozytu w gotówce. Zaskarżonym do Sądu postanowieniem z dnia 15 grudnia 2006 roku Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 31 października 2006 roku o przyjęciu zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że wnioskiem z dnia 3 sierpnia 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. zwrócił się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. o dokonanie zabezpieczenia na majątku podatnika S.W. Zabezpieczenie miało dotyczyć należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 i 2001 r. przed wydaniem decyzji określających wysokość tych zobowiązań, a wniosek związany był z prowadzonym postępowaniem kontrolnym wobec podatnika. Decyzją z dnia 31 sierpnia 2006 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. orzekł o dokonaniu wnioskowanego zabezpieczenia. W oparciu więc o tę decyzję oraz o zarządzenie zabezpieczenia dokonano w dniu 13 września 2006 r. zajęcia zabezpieczającego rachunku bankowego S.W. W dniu 11 września 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. wydał decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001. Natomiast w dniu 26 września 2006 r. S.W. zwrócił się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z wnioskiem o przyjęcie dobrowolnego zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce w kwocie określonej w decyzji podatkowej wraz z kwotą należnych odsetek. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 3 października 2006 r., w którym podatnik powołał się na podstawę swojego żądania wynikającą z art. 224a w zw. z art. 33d Ordynacji podatkowej. Organy podatkowe obydwu instancji, to jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w K. w uzasadnieniach swoich rozstrzygnięć stanęły na stanowisku, że wobec wydania i doręczenia stronie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe zajęcie zabezpieczające przekształciło się w zajęcie egzekucyjne, zgodnie z art. 154 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z art. 33a § 2 Ordynacji podatkowej. W wyniku tego zajęcia część zobowiązania podatkowego określonego w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 11 września 2006 r. w kwocie 2.950 zł została zapłacona (wyegzekwowana w postępowaniu egzekucyjnym) w dniu 12 października 2006 r. W związku z powyższym należało uwzględnić wniosek podatnika i przyjąć zabezpieczenie wykonania zobowiązania podatkowego w formie depozytu gotówkowego w kwocie 201.479 zł, a więc w konsekwencji ograniczyć przyjęte zabezpieczenie jedynie do pozostałej, niezapłaconej kwoty zaległości. Organy powołując się na treść art. 59 Ordynacji podatkowej podkreśliły, że ponieważ zabezpieczeniu podlegać mogą tylko istniejące zobowiązania podatkowe, a na skutek wyegzekwowania, czyli zapłaty w postępowaniu egzekucyjnym zobowiązanie wygasło w części stanowiącej kwotę 2.950 zł, przeto nie można było przyjąć zabezpieczenia w kwocie wyższej niż pozostała do zapłaty, bowiem takie działanie byłoby sprzeczne z art. 224a § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, prowadziłoby bowiem do przyjęcia zabezpieczenia w wysokości większej niż wysokość istniejącego zobowiązania.