Wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 2045/08

Niedopuszczalne było w okresie przedakcesyjnym - do stanów faktycznych zaistniałych ówcześnie - stosowanie zasady pierwszeństwa oraz dokonywanie wykładni przepisów polskich z zakresu podatku od towarów i usług contra legem facere (postępować wbrew ustawie), a także niestosowanie norm polskich w przypadku ich niezgodności z treścią i celami przepisów wspólnotowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Łd 73/08 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 14 listopada 2007 r. nr ... w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2002 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz E. S. kwotę 3817 (trzy tysiące osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 73/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 14 listopada 2007 r. nr ... w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2002 r.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że wymienioną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z 28 czerwca 2007 r. określającą skarżącej wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2002 r. Organy ustaliły bowiem, że podatniczka nie prowadziła w omawianym okresie jednolitej, spójnej ewidencji dla celów rejestracji kwot podatku należnego wbrew postanowieniom art. 27 ust. 4 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej u.p.t.u.). Podatniczka prowadziła ewidencję dla celów podatku naliczonego, jednak w deklaracjach VAT-7 za poszczególne miesiące omawianego okresu nie uwzględniła pełnej kwoty tego podatku wynikającej z ewidencji zakupów. Organy zakwestionowały też prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez "K." M. R. K. oraz "D." S. Z., bowiem transakcje z tymi podmiotami w rzeczywistości nie zostały dokonane. Postanowieniem z 17 września 2007 r. organ odwoławczy włączył jako dowód w sprawie kserokopię protokołu przesłuchania M. T. w charakterze świadka na okoliczności związane z fikcyjnym przebiegiem tych transakcji. Ze względu na treść art. 19 ust. 1 u.p.t.u. i § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) skarżącej nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tych fakturach.