Wyrok NSA z dnia 11 maja 2009 r., sygn. II OSK 745/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia del. WSA Leszek Kamiński (spr.) Protokolant Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Bd 849/07 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o warunki zabudowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, sygn. akt II SA/Bd 849/07, oddalił skargę E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia [...] sierpnia 2007 r., nr [...], dotyczącą stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o warunki zabudowy. Postępowanie w niniejszej sprawie miało następujący przebieg.

Decyzją z dnia [...] maja 2007 r., Nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu odmówiło E. S. wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez Wójta Gminy Łubianka z dnia [...] października 2004r., nr [...], w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji W. M. polegającej na realizacji nowej obory dla krów mlecznych wraz z zabudową towarzyszącą (zbiornik na gnojówkę, zbiornik ścieków technologicznych, zbiorników ścieków socjalnych, płyta obornikowa, silos na kiszonkę) oraz koniecznymi przyłączami i wjazdem z drogi publicznej, umożliwiającymi użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem, na działce nr [...] położonej w miejscowości Ł.. Organ wskazał, iż E. S. nie posiada przymiotu strony niniejszego postępowania, gdyż realizowana inwestycja nie oddziałuje bezpośrednio na jego nieruchomość. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu wyjaśniło, iż uchylenie lub zmiana decyzji, stwierdzenie jej nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych. Jest to bowiem postępowanie o charakterze nadzwyczajnym, stanowiące wyjątkowy środek weryfikacji takich rozstrzygnięć w oparciu o przesłanki z art. 156 § 1 k.p.a., a które w tym przypadku nie zostały spełnione. Organ wskazał, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2004 r. nr 257, poz. 2573, ze zm.) nie mogło mieć zastosowania w sprawie, ponieważ weszło w życie dniu 8 grudnia 2004 r., a więc po wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy, która została wydana dnia [...] października 2004 r. Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy złożył E. S.. Zakwestionował on stanowisko organu, że nie jest stroną postępowania, wskazując, iż planowana inwestycja będzie oddziaływała na jego nieruchomość. Podniósł, iż decyzja została wydana bez uzgodnień przewidzianych przepisem art. 53 ust. 4 pkt 6, 9, 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazał, iż projekt decyzji oraz sporządzenie analizy powierzone zostało osobie będącej jednocześnie pracownikiem Urzędu Gminy Łubianka. Podkreślił, iż planowana inwestycja jest niezgodna z prawem miejscowym, ponieważ nie może ona zostać zlokalizowana w pobliżu planowanego osiedla mieszkaniowego. Dodał także, iż nie zaplanowano zjazdu z drogi gminnej. Decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ zgodził się ze stanowiskiem wyrażonym w decyzji I-instancyjnej, iż odwołujący się nie ma przymiotu strony w niniejszym postępowaniu. Stwierdził, iż twierdzenie skarżącego, iż właściciel nieruchomości, która jest uważana za działkę sąsiednią w rozumieniu przepisu art. 61 ust. 1 i art. 61 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jest stroną toczącego się postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków zabudowy nie jest błędne. Wskazał, iż brak uzgodnień projektu decyzji w trybie przepisu art. 106, których obowiązek wynika z przepisu art. 53 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie może być przesłanką do stwierdzenia nieważności decyzji z uwagi na fakt, iż taka okoliczność nie stanowi podstawy do wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, gdyż nie została wymieniona w przepisie art. 156 § 1 k.p.a.