Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. II OSK 485/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz Sędziowie Sędzia NSA Bożena Walentynowicz Sędzia NSA Jerzy Stankowski /spr./ Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 grudnia 2007 r. sygn. akt III SA/Lu 499/07 w sprawie ze skargi H. G. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, po rozpoznaniu skargi H. G. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Puławy z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...].

Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r., na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), Prezydent Miasta Puławy orzekł o wymeldowaniu H. G. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w P..

W odwołaniu od tej decyzji H. G. podniósł, iż rozstrzygnięcie jest dla niego krzywdzące.

Utrzymując decyzję w mocy na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), Wojewoda Lubelski stwierdził, że na wniosek strony lub z urzędu, wydaje się decyzję o wymeldowaniu osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Przez opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu należy rozumieć fizyczne nieprzebywanie w lokalu i skoncentrowanie swoich spraw życiowych w innym miejscu, z przy jednoczesnym zerwaniu związków z dotychczasowym lokalem. Organy administracji w sprawie o wymeldowanie obowiązane są do ustalenia czy występuje okoliczność faktycznego opuszczenia lokalu. Zdaniem Wojewody w postępowaniu dowodowym pierwszej instancji wykazano, że H. G. nie zamieszkuje pod adresem zameldowania od stycznia 2007 r. Od czasu opuszczenia lokalu przebywał on w różnych miejscach, a od połowy marca 2007 r. zamieszkuje w miejscowości [...] i tam koncentruje się jego życie osobiste. Fakt ten potwierdziły zgodnie strony, świadkowie oraz przeprowadzona na tę okoliczność kontrola meldunkowa (zeznania stron, świadków i informacja Komendy Powiatowej Policji w P.). Wojewoda uznał, iż bezspornym jest fakt, iż skarżący z własnej woli opuścił dotychczasowe miejsce pobytu stałego i nie zamierza w nim zamieszkiwać, czego dowodem są znajdujące się w aktach sprawy pisma i listy. Z treści tych pism, skierowanych do organu ewidencyjnego i M. G., wynika jednoznacznie, że dokonanie wymeldowania uzależnia on od wyegzekwowania spłaty w wysokości 1/4 wartości mieszkania. Organ podniósł, że jeżeli skarżący został pozbawiony możliwości zamieszkiwania w spornym lokalu, to przysługuje mu prawo podejmowania czynności zmierzających do obrony swoich praw w drodze postępowania cywilnego, o czym został poinformowany przez prokuraturę.