Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. II OSK 1902/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Borkowska Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia NSA Leszek Kiermaszek ( spr.) Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 7 września 2007 r. sygn. akt II SA/Ke 389/07 w sprawie ze skargi J. T. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 7 września 2007 r., sygn. akt II SA/Ke 389/07, oddalił skargę wniesioną przez J. T. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2007 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich, a ponadto przyznał adwokat A. M. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W uzasadnieniu tego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przytoczył następujący stan sprawy:

Decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] została utrzymana w mocy decyzja tego organu z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] o odmowie przyznania J. T. uprawnień kombatanckich.

Uzasadniając te decyzje organ wskazał, iż J. T. wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu pełnienia służby w Armii Krajowej w latach 1944 - 1945 jako łącznik. W ocenie organu młody wiek wnioskodawcy nie pozwalał przyjąć, aby opisywana przez stronę działalność była działalnością kombatancką w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego ( Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.), bowiem zgodnie z tym przepisem działalność kombatancka to pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach w tym działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939 - 1945. Pełnienie służby w tych oddziałach polegało na prowadzeniu w sposób zorganizowany i systematyczny działalności skierowanej przeciwko okupantowi w postaci walki w ramach oddziałów utworzonych na wzór wojskowy i stosujących dyscyplinę wojskową oraz do wykonywania czynności usługowych w ramach przynależności do określonych formacji. Organ wskazał, że wprawdzie w powołanym przepisie ustawodawca nie wprowadził granicy wieku jako warunku przyznania uprawnień, jednakże konieczne jest wykazanie przez wnioskodawcę, że pełnił służbę w którejś z polskich formacji i organizacji walczących. Organ wskazał, że formacje te były zorganizowane na wzór wojskowy i rządziły się określonymi zasadami. Jedna z tych zasad wynikała z Instrukcji Komendanta Głównego na Kraj gen. Kazimierza Sosnkowskiego z dnia 4 grudnia 1939 r., na mocy której dolna granica wieku dla osób wstępujących do ZWZ - AK wynosiła 17 lat, a w późniejszym okresie obniżono ją do 16 lat.