Wyrok NSA z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. II GSK 772/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Rafał Batorowicz (spr.) Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z.T. P. H.-U. "R" od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 7 marca 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 1430/05 w sprawie ze skargi Z.T. P.H.-U. "R" na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 marca 2008 roku, sygn. akt VI SA/Wa 1430/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę Z. T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2005 roku nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej. Powyższą decyzją utrzymano w mocy decyzję O. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2004 roku, nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 8000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji oraz 150 zł za skrócenie czasu odpoczynku kierowcy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w następującym stanie sprawy:

W dniu [...] października 2004 roku w miejscowości R. W. na drodze krajowej nr 45 podczas kontroli pojazdu marki R. o nr rej. [...] wraz z przyczepą marki T. o nr rej. [...] stwierdzono wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji oraz skrócenie dziennego czasu odpoczynku, przy wykonywaniu transportu drogowego lub na potrzeby własne, na wykresówce datowanej [...] października - [...] października 2004 r. Pojazdem kierował Pan Z. K. Zostało to udokumentowane w protokole kontroli Nr [...]

Ustalono, iż powyższe naruszenia, zdaniem organu, tj. po pierwsze prowadzenie działalności gospodarczej bez licencji stanowiło naruszenie art. 5 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Z tego powodu decyzją Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego wymierzono skarżącemu karę pieniężną w wysokości 8 000 zł. Za prawną podstawę tej decyzji przyjęto art. 92 ust.1 ustawy o transporcie drogowym i Lp. 1.1.1 złącznika do ww. ustawy. Zdaniem organu dokumenty z akt spraw wskazują, iż skarżący w chwili kontroli, odbywającej się dnia [...] października 2004 r. nie posiadał licencji na wykonywanie transportu drogowego. Ponadto organ stwierdził, iż dobowy odpoczynek kierowcy pojazdu został skrócony łącznie o 3 godziny, co naruszało dyspozycję art. 92 ust.1 pkt 2 i 6 ustawy o transporcie drogowym, który stanowi: "kto wykonuje transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne, naruszając obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy lub przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców lub przepisów wiążących Rzeczypospolitą Polską umów międzynarodowych, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 15.000 złotych". Niedochowanie wskazanej normy powoduje obowiązek zastosowania Lp. 1.11.1 załącznika do ustawy o transporcie drogowym, zgodnie z którym skrócenie dziennego okresu odpoczynku, przy wykonywaniu transportu drogowego czy też przewozu na potrzeby własne przewiduje sankcje: a/ o czas do jednej godziny - 50 złotych, b/ za każdą rozpoczętą kolejną godzinę - 50 złotych. Dodano, że art. 8 ust 1 sekcja V rozporządzenia Rady (EWG) z dnia 20 grudnia 1985 r. NR 3820/85 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (OJ.L.85.370.1) stanowi o tym, że w każdym 24 - godzinnym okresie kierowca korzysta z dziennego okresu odpoczynku, wynoszącego co najmniej 11 kolejnych godzin, który to okres może być skrócony do minimum dziewięciu kolejnych godzin, nie częściej niż trzy razy w każdym tygodni, pod warunkiem, że przed upływem następnego tygodnia otrzyma równoważny okres odpoczynku, stanowiący rekompensatę. W dni, kiedy odpoczynek jest nie skrócony zgodnie z pierwszym akapitem, może być wykorzystany w dwóch lub trzech oddzielnych okresach w ciągu 24 godzin, z których jeden musi trwać, co najmniej osiem kolejnych godzin. W takim przypadku minimalna długość odpoczynku będzie zwiększona do 12 godzin. W każdym 30 - godzinnym okresie, gdy pojazd jest prowadzony, co najmniej przez dwóch kierowców, każdy kierowca będzie uprawniony do okresu odpoczynku trwającego nie mniej niż osiem kolejnych godzin. Dzienny okres odpoczynku może być wykorzystywany w pojeździe, jeśli jest on wyposażony w miejsce do spania i znajduje się na postoju.