Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2009 r., sygn. II FSK 392/08

Organ kontroli skarbowej odmawiając wszczęcia postępowania kontrolnego nie stosuje art. 165a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), a w szczególności nie wydaje postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jacek Brolik, WSA del. Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Joanna Drapczyńska, po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej ze skarg kasacyjnych Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. i Prokuratora Okręgowego w R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1192/07 w sprawie ze skargi Prokuratora Okręgowego w R. na akty administracyjne Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 10 maja 2007 r. nr [...],[...],[...],[...],[...] w przedmiocie odmowy wszczęcia i prowadzenia postępowania, oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1192/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Prokuratora Okręgowego w R. na akt administracyjny Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 10 maja 2007 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia i prowadzenia kontroli skarbowej.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Prokurator Prokuratury Okręgowej w R. pięcioma pismami z dnia 1 czerwca 2006 r. zwrócił się do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z wnioskami o przeprowadzenie kontroli skarbowej w stosunku do pięciu osób wskazanych w tych pismach. Prokurator stwierdził, że osoby wymienione w tych pismach są podejrzane o popełnienie przestępstwa z art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., polegającego na tym, że będąc zobowiązane do zajmowania się sprawami majątkowymi R. S. A. działając wspólnie i w porozumieniu ze z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, przez nadużycie udzielonych uprawnień poświadczały nieprawdę w dokumentach finansowych spółki, działając tym samym na jej szkodę. Zdaniem Prokuratora, zasadne było przypuszczenie, że osoby te w zamian za poświadczenie nieprawdy przyjęły korzyści majątkowe. Ponadto w ocenie prokuratora osoby te prawdopodobnie uzyskały dochody z nieujawnionych źródeł przychodów, co zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t. jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.) - zwanej dalej u.k.s., stanowiło przesłankę do przeprowadzenia w stosunku do tych osób kontroli skarbowej.