Wyrok NSA z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. II FSK 359/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Jacek Brolik, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 994/07 w sprawie ze skargi H. B. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 20 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekających o odpowiedzialności podatkowej płatnika oraz określających wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 i 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 994/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję z dnia 20 lutego 2007 r., nr [...] oraz poprzedzająca ją decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 29 września 2006 r., [...] i [...] oraz zasądził od organu na rzecz podatnika kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Przedmiotem rozpoznania Sądu była sprawa ze skargi H. B. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 20 lutego 2007 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekających o odpowiedzialności podatkowej płatnika oraz określających wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 i 2003 r.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji, wynika, że zaskarżoną decyzją Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (daje: GIKS) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 29 września 2006 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności dwóch decyzji ostatecznych w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika oraz określenia wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 i 2003 r. W uzasadnieniu decyzji podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzjami z dnia 18 listopada 2004 r. orzekł o odpowiedzialności podatkowej płatnika, tj. Klubu Sportowego "N." w P. (dalej: Klub) oraz określił wysokość niepobranych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 i 2003 r. Od decyzji tych nie wniesiono w terminie odwołania, w związku z tym stały się ostateczne. Ośmiu likwidatorów Klubu: M. S., H. B. (skarżący w niniejszej sprawie), K. K., M. K., J. B., G. K., Z. M. i A. G., złożyło osiem wniosków o stwierdzenie nieważności dwóch decyzji ostatecznych z dnia 18 listopada 2004 r. o odpowiedzialności podatkowej płatnika. Jako podstawę prawną wskazali art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U, Nr 8. poz. 60 z późn. zm.) Uzasadniając wniosek wskazali, że decyzje ostateczne z dnia 18 listopada 2004 r. nie mogły orzekać o odpowiedzialności podatkowej Klubu oraz określać wysokości niepobranych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż Klub ten został zlikwidowany z dniem 7 sierpnia 2004 r., tj. z chwilą wykreślenia go z ewidencji Stowarzyszeń Kultury Fizycznej i Sportu. Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawcy powołali się na pismo Starostwa Powiatowego w P. z dnia 11 sierpnia 2004 r., informujące o wykreśleniu Klubu z tej ewidencji.