Wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1513/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Protokolant Karolina Szulc, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 948/07 w sprawie ze skargi C. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 marca 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od C. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę wniesioną przez C. D. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 marca 2007 r. (nr [...]) w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny, ustalony przez organy podatkowe w niniejszej sprawie.

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w C. (nr [...]) z dnia 15 grudnia 2006 r., określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r. w wysokości 8.373 zł. W jej uzasadnieniu przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania administracyjnego oraz argumentację prawną. Podkreślono, że w wyniku przeprowadzonej u skarżącego kontroli podatkowej w zakresie prawidłowości określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług, ustalono że skarżący we wrześniu 2002 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi i dokonał zgłoszenia na druku VAT- 6, wybierając zwolnienie podmiotowe. Prowadzoną w sklepie sprzedaż detaliczną ewidencjonował w dziennych kontrolkach sprzedaży. Jednakże, poza prowadzoną działalnością, skarżący dokonywał także sprzedaży samochodów zakupionych uprzednio na własne nazwisko - sprzedaż ta następowała za pośrednictwem komisu "A.-H. M.-D." s.c. na podstawie zawartych umów komisowych. W toku postępowania kontrolnego skarżący potwierdził, że dokonywał, począwszy od lutego 2002 r., wielokrotnych transakcji kupna i sprzedaży samochodów osobowych za pośrednictwem wyłącznie komisu. Z jego oświadczenia wynikało, że należności z tych transakcji rozliczane były gotówkowo, w datach zgodnych ze wskazanymi w poszczególnych dokumentach sprzedaży. W styczniu 2004 r. skarżący zawarł umowy komisu z firmą "A.-H. M.-D." s.c. na sprzedaż samochodów osobowych: Fiat Cinquecento o nr rej. [...] - sprzedaż w dniu 14 stycznia 2004 r., na podstawie faktury nr [...] za kwotę 15.500 zł. oraz Renault Megane o nr rej. [...] - sprzedaż w dniu 28 stycznia 2004 r., na podstawie faktury nr [...] za kwotę 28.900 zł. W konsekwencji organ podatkowy pierwszej instancji przyjął, że czynności wykonywane przez skarżącego, polegające na wielokrotnym zakupie samochodów, a następnie ich sprzedaży, stanowiły ze względu na częstotliwość oraz przedmiot transakcji, działalność gospodarczą i w oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowy (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej: ustawa VAT z 1993 r.) podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Organ podatkowy zaznaczył także, że skarżący - będąc podatnikiem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT z 1993 r. - nie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy, ponieważ sprzedawane samochody nie były towarami używanymi w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 7 lit. b tej ustawy. Nadto wskazał, że skarżący stał się podatnikiem VAT od lutego 2002 r., a dokonując sprzedaży samochodów osobowych, które były wyrobem akcyzowym (Załącznik nr 6 do ustawy), nie mógł w dacie rozpoczęcia działalności skutecznie wybrać zwolnienia podmiotowego określonego w art. 14 ust. 6 ustawy VAT z 1993 r. Organ podatkowy I instancji dokonał obliczenia należnego podatku z tytułu działalności handlowej w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów, stosując art. 30 ust. 1 ustawy VAT z 1993 r. i określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wskazany wyżej miesiąc. Dyrektor Izby Skarbowej - poddając ocenie zarzuty zawarte w odwołaniu - stwierdził, że niekwestionowaną w sprawie była okoliczność, że skarżący dokonywał wielokrotnych transakcji zakupu samochodów, które nie były dla niego towarami używanymi w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 7 lit. b cyt. ustawy o VAT. Sprzedaż następowała za pośrednictwem komisu "A.-H. M.-D." s.c. na podstawie zawartych umów komisowych, o czym świadczyły kopie faktur i umów komisowych. Biorąc zatem pod uwagę częstotliwość i rozmiar transakcji przyjął, że działalność ta miała charakter zorganizowany i ciągły wypełniając tym samym dyspozycję art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z 1993 r. Organ odwoławczy podkreślił także, że w świetle ustawy VAT z 1993 r., pod pojęciem sprzedaży towaru z art. 2, mieściła się nie tylko sprzedaż w rozumieniu cywilnoprawnym, ale także zbycie towaru przez komitenta za pośrednictwem komisanta nabywcy. Nawiązując do zarzutów pełnomocnika strony w kwestii naruszenia przez organ podatkowy przepisów Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy wyjaśnił, że zarzuty te miały charakter ogólnikowy, a po analizie materiału nie stwierdzono, aby decyzja organu pierwszej instancji naruszała podstawowe zasady postępowania podatkowego.