Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1659/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Spółka z o. o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Gl 367/07 w sprawie ze skargi P. Spółka z o. o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 grudnia 2006 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 19 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 367/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę P. sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 4 grudnia 2006 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją z 4 grudnia 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 26 lipca 2006 r. określającą kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za grudzień 2001 r. do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie niższej od zadeklarowanej. Organy ustaliły, że w złożonej deklaracji VAT-7 za grudzień 2001 r. spółka uwzględniła podatek naliczony w fakturach otrzymanych od A. Spółki z o.o. na prace remontowo-budowlane, mimo iż wymienione w treści faktur roboty w całości zlecano kolejnym podwykonawcom. W zakresie podatku należnego ustalono, że spółka ujęła w rejestrze sprzedaży oraz deklaracji VAT-7 za grudzień 2001 r. faktury wystawione dla P. Spółki z o.o. za wykonanie prac remontowo-budowlanych, których spółka skarżąca nie wykonała, a sprzedaż w rzeczywistości nie nastąpiła. Z tego względu Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej uznał, że rachunki i faktury VAT nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, więc nie mogły stanowić dowodów w zakresie wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, gdyż brak było podstaw do wykazania związku poniesionych wydatków udokumentowanych tymi dowodami z osiągniętym przychodem.