Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. I FSK 954/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Protokolant Karolina Szulc, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 833/07 w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 6 października 2005 r., [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2001 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 03.01.2008 r., sygn. I SA/Łd 833/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił na podstawie art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej "popsa" skargę K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 06.10.2005 r. uchylającą w części dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty, listopad i grudzień 2001 r. i w tym zakresie określającej kwoty zobowiązania podatkowego za wskazane okresy w odmiennych wysokościach i w pozostałej części utrzymującej w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 16.08.2004 r. i 02.12.2005 r., w których organ pierwszej instancji określił skarżącemu kwoty zobowiązania podatkowego za poszczególne miesiące 2001 r.

W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd przedstawił stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe. W tych ramach Sąd wskazał, że w trakcie postępowania kontrolnego organy podatkowe ustaliły, iż w deklaracji VAT - 7 za poszczególne miesiące 2001 r. skarżący nieprawidłowo określił wysokość podatku należnego i naliczonego, co spowodowało zaniżenie kwoty zobowiązania podatkowego. Zdaniem organów podatkowych między K. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PPHU "G." ZPChr a P. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą "B." z siedzibą w B. oraz "N." sp. z o.o. z siedzibą w W. istniały ścisłe powiązania rodzinne i kapitałowe. W ocenie organów podatkowych podatnikiem w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.) - zwanej dalej "u.p.t.u." był wyłącznie K. G. P. G. oraz spółka "N.", jako podmioty firmujące działalność gospodarczą innego podmiotu, nie dokonywały czynności określonych w art. 2 u.p.t.u. na własny rachunek i we własnym imieniu. W konsekwencji faktury wystawione przez te podmioty dokumentowały czynności, które w rzeczywistości nigdy nie zaistniały, a więc w myśl § 50 ust. 4 pkt 5 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. nr 109, poz. 1245 ze zm.) - zwanego dalej "rozporządzeniem o VAT" nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający.