Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie NSA z dnia 26 października 2009 r., sygn. II FSK 1559/09

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Antoni Hanusz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 508/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatek dochodowy od osób fizycznych za 2005 r. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II FSK 1559/09

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 508/09, działając na podstawie art. art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 w związku z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej u.p.p.s.a., odrzucił skargę J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 stycznia 2009 roku w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pełnomocnik strony skarżącej wykonujący zawód doradcy podatkowego wniósł w dniu 28 lutego 2009 r. skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 stycznia 2009 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. W skardze pełnomocnik wskazał, iż zaskarżona decyzja została mu doręczona w dniu 29 stycznia 2009 r. Sąd natomiast podniósł, że ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, iż zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 28 stycznia 2009 r. W treści decyzji, jak wskazał Sąd, zawarto pouczenie o prawie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. Zarządzeniem z 26 marca 2009 r. wezwano pełnomocnika strony skarżącej do przedłożenia dokumentu z którego wynikałaby data odbioru zaskarżonej decyzji w dniu 29 stycznia 2009 r. Pełnomocnik strony do nadesłanego pisma procesowego z dnia 18 kwietnia 2009 r. załączył między innymi kopertę listu poleconego, na której uwidoczniono datę awizowania, w tym awizowania powtórnego z dnia 22 stycznia 2009 r. oraz dwa zawiadomienia (pierwsze oraz powtórne). Na przedstawionej kopercie umieszczono również datę odbioru listu poleconego w dniu 29 lutego 2009 r. opatrzoną podpisem pełnomocnika. Sąd w uzasadnieniu postanowienia odrzucającego skargę podniósł, że wprawdzie w treści skargi, jak i na nadesłanej kopercie, w której doręczono zaskarżoną decyzję, pełnomocnik skarżącego wskazał, że zaskarżoną decyzję otrzymał w dniu 29 lutego 2009 r., to jednak twierdzenie to jest sprzeczne z informacjami na znajdującym się w aktach sprawy zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Potwierdzenie to, jako dokument urzędowy stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji wynika, iż pełnomocnik skarżącego osobiście odebrał przesyłkę w dniu 28 stycznia 2009 r. (osobiście pokwitował jej odbiór). Taką datę doręczenia potwierdził również doręczyciel. Sąd argumentował w dalszej kolejności, iż zwrotne potwierdzenie odbioru stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60), co skutkuje domniemaniem jego autentyczności i zgodności z prawdą. Pełnomocnik skarżącego domniemania tego nie obalił. Informację zaś o dacie odbioru przesyłki umieszczoną na kopercie przez samego zainteresowanego (pełnomocnika) uznać należało jako prywatną notatkę osoby, która ją sporządziła. W konsekwencji Sąd uznał, że skarga w rozpoznawanej sprawie została wniesiona z uchybieniem terminu wynikającego z art. 53 § 1 u.p.p.s.a. i postanowił o jej odrzuceniu. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego J.K. zaskarżył wskazane powyżej postanowienie zarzucając mu naruszenie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 w związku z art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Do naruszenia tego dojść miało w wyniku odrzucenia skargi przez Sąd, w sytuacji gdy strona wnosząca skargę wykazała, że termin do wniesienia skargi został w rozpoznawanej sprawie zachowany. Wskazując na powyższe zarzuty autor skargi kasacyjnej domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Zawarto też wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej argumentowano, że wskazana na potwierdzeniu odbioru zaskarżonej decyzji data nie jest prawidłowa, gdyż odbiorca jej nie potwierdził (s. 4 skargi kasacyjnej). Dodano także, że z dokumentów, w których posiadaniu jest strona wnosząca skargę kasacyjną, wynika, że termin odbioru przesyłki zawierającej zaskarżoną decyzję upływał w dniu 29 stycznia 2009 roku. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw ani zarzutów, a zatem należało ją oddalić. Autor skargi kasacyjnej zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie w postanowieniu stanowiącym jej przedmiot, naruszenie art. 53 § 1 u.p.p.s.a. oraz art. 58 § 1 pkt 2 tej ustawy. Uzasadniając skargę kasacyjną podniesiono, że Sąd niesłusznie uznał, że w rozpoznawanej sprawie doszło do uchybienia terminowi do wniesienia skargi wynikającemu z art. 53 § 1 u.p.p.s.a. Stosownie do tej regulacji, skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Natomiast termin do wniesienia skargi przez stronę, za którą działa pełnomocnik, rozpoczyna bieg od dnia doręczenia rozstrzygnięcia pełnomocnikowi, stosownie do art. 145 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60). W myśl art. 144 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem, między innymi za pośrednictwem poczty, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie. Z tej przyczyny, podstawowe znaczenie w doręczeniu ma pokwitowanie, czyli pisemne potwierdzenie odbioru pisma. Jest to bowiem dowód doręczenia. W przypadku doręczania przez pocztę, pokwitowanie odbioru pisma następuje na druku potwierdzenia odbioru, który zwracany jest nadawcy. Potwierdzenie odbioru jest dokumentem o istotnym znaczeniu. Włączane jest do akt sprawy, przy egzemplarzu doręczanego pisma, który pozostał w aktach sprawy. Potwierdzenie odbioru pisma jest też elementem akt sprawy. W myśl zaś art. 133 § 1 u.p.p.s.a. który w związku z art. 193 w związku z art. 166 tej ustawy, ma zastosowanie w toczącym się obecnie postępowaniu kasacyjnym, sąd orzeka na podstawie akt sprawy. W aktach administracyjnych rozpoznawanej sprawy znajduje się dokument potwierdzający odbiór przez ustanowionego w rozpoznawanej sprawie pełnomocnika podatnika przesyłki zawierającej objętą skargą decyzję (karta 570). Dokument ten zawiera datę doręczenia jaką jest 28 stycznia 2009 roku oraz własnoręczny, czytelny podpis pełnomocnika. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie słusznie więc uznał, że dokument ten jest dokumentem urzędowym, skutkującym stosownie do art. 194 § 2 Ordynacji podatkowej, domniemaniem jego autentyczności oraz zgodności z prawdą. Okoliczności tej nie kwestionuje również sam autor skargi kasacyjnej na stronie 3 tego środka zaskarżenia. W skardze kasacyjnej nie podniesiono natomiast żadnych argumentów obalających domniemanie prawdziwości daty doręczenia przesyłki zawierającej decyzję pełnomocnikowi podatnika w dniu 28 stycznia 2009 roku. Za uzasadnione twierdzenie w tym zakresie nie może być uznane wskazanie przez autora skargi kasacyjnej omyłkowej daty na tym dokumencie potwierdzającym jej odbiór. Z tej przyczyny Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, iż termin do wniesienia skargi w rozpoznawanej sprawie upłynął w dniu 27 lutego 2009 roku. Niewniesienie skargi w tym terminie oznacza uchybienie terminowi do jej wniesienia oraz skutkuje odrzuceniem tego środka zaskarżenia stosownie do art. 58 pkt 2 u.p.p.s.a. Dla oceny prawidłowości objętego skarga kasacyjną postanowienia nie miała natomiast znaczenia okoliczność wskazana przez autora skargi kasacyjnej stosownie do której termin odbioru przesyłki w rozpoznawanej sprawie upływał w dniu 29 stycznia 2009 roku, gdyż istotnym elementem stanu faktycznego jest potwierdzona własnoręcznie przez pełnomocnika skarżącego data doręczenia decyzji widniejąca na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki. Datą tą jest 28 stycznia 2009 roku, co oznacza, że od tego dnia rozpoczął bieg termin do wniesienia skargi, o którym mowa w art. 53 u.p.p.s.a. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. oraz art. 182 § 1 tej ustawy, orzekł jak w sentencji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00