Postanowienie NSA z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. I FZ 49/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Jan Zając po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 920/08, odmawiające przyznania prawa pomocy w całości w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 16 czerwca 2008 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 920/08, odmówił A. B. przyznania prawa pomocy w całości.

Skarżący, w ocenie Sądu I instancji, nie spełnił przesłanek zawartych w art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.) (dalej; p.p.s.a.). Sąd wskazał, że strona przedłożyła wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy nieaktualne (i sprzeczne) dokumenty, z których wynika, iż skarżący od listopada 2004 r. oraz od kwietnia 2007 r. był zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako bezrobotny, bez prawa do zasiłku. Jednocześnie z załączonych zeznań podatkowych za lata 2006 i 2007 wynika, że skarżący prowadził w tym okresie działalność wykonywaną osobiście. Sąd zaznaczył, że skarżący - na wezwanie referendarza dotyczące szczegółowego wskazania ponoszonych miesięcznie wydatków - oświadczył jedynie, iż nie ponosi żadnych wydatków, gdyż mieszka we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z rodzicami. Jednocześnie wnioskujący nie wskazał, jakie wydatki - w związku z utrzymaniem syna - ponoszą jego rodzice. Dodatkowo pomimo tego, strona nie załączyła do akt sprawy aktualnych dokumentów uprawdopodabniających dane zawarte w formularzu.