Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. II FSK 1527/06

1. Skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie co mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Autor skargi kasacyjnej ma zatem formułując zarzuty obowiązek wskazać ich podstawę, a więc określić czy jest nią naruszenie prawa materialnego czy postępowania oraz wymienić konkretny przepis, który w jego opinii został naruszony przez Sąd. Nadto, dla skuteczności zarzutu istotne jest sprecyzowanie czy do naruszenia tego doszło w wyniku błędnej wykładni czy niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego. W sytuacji natomiast gdy zarzut dotyczy naruszenia normy postępowania konieczne jest określenie w jaki sposób uchybienie to mogło w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy. Wreszcie obowiązkiem strony wnoszącej skargę kasacyjnej jest uzasadnienie podniesionych w niej zarzutów w taki sposób, by sąd kasacyjny otrzymał wyczerpujące przedstawienie wytkniętych wad zaskarżonego orzeczenia sądu pierwszej instancji.2. Przepis ten należy do grupy norm regulujących postępowanie sądowoadministracyjne. Podnosząc w skardze kasacyjnej naruszenie tego przepisu należało więc określić jego wpływ na wynik sprawy.3. Odmienne stanowiska Sądu zawarte w tych rozstrzygnięciach nie mogą świadczyć o naruszeniu w zaskarżonym rozpoznawaną skargą kasacyjną wyroku art. 153 u.p.p.s.a.4. Nieskutecznie podniesiony został także zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 25 § 1 Ordynacji podatkowej. Skarga kasacyjna jest środkiem odwoławczym wymierzonym przeciwko wyrokowi wojewódzkiego sądu administracyjnego, co wynika z art. 173 § 1 u.p.p.s.a. Oznacza to, że zawarte tym środku zaskarżenia zarzuty muszą dotyczyć uchybień postępowania sąodowadministracyjnego. Natomiast adresatem norm zawartych w art. 25 § 1 Ordynacji podatkowej nie był sąd administracyjny, a organy podatkowe prowadzące to postępowanie.5. Sąd ten nie był natomiast uprawniony do badania, czy w postępowaniu tym doszło do naruszenia dóbr osobistych, gdyż kwestia ta nie stanowiła kryterium legalności zaskarżonej w rozpoznawanej sprawie decyzji.6. Rozpoznając niniejszą sprawę Naczelny Sąd Administracyjny nie wziął natomiast pod uwagę treści pisma podatników z dnia 21 stycznia 2007 roku oraz załączonego do niego dokumentu zawierającego tłumaczenie przysięgłe Zaświadczenia z dnia 22 sierpnia 2006 roku wydanego przez Uniwersytet ST. Johns (karta 21 akt sądowych). Merytoryczna ocena informacji zawartych w tym dokumencie złożonym przez stronę w postępowaniu kasacyjnym wiązałaby się z koniecznością dokonania przez Naczelny Sąd Administracyjny nowych ustaleń faktycznych rozpoznawanej sprawy.