Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. I OSK 673/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.), Sędziowie NSA Tadeusz Geremek, Jolanta Rajewska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 stycznia 2007r. sygn. akt II SA/Łd 803/06 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2007 r., sygn. akt II SA/Łd 803/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - po rozpoznaniu skargi R. K. - uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego; przyznał adwokatowi J. K. kwotę 240 zł powiększoną o kwotę podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż decyzją z dnia 2 czerwca 2006 r. Wójt Gminy Ł. na podstawie art. 7, art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 107 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), odmówił pomocy materialnej w formie zasiłku celowego R. K. z przeznaczeniem na dojazd do Sądu Rejonowego w Ł. na rozprawę. Organ wyjaśnił, iż dochód wnioskodawcy jest wyższy od kryterium dochodowego, tj. 461 zł, a nadto strona odmówiła podpisania - złożenia oświadczenia majątkowego. Odmowa zaś złożenia oświadczenia jest podstawą wydania decyzji o odmowie przyznania świadczenia.

W odwołaniu od powyższej decyzji R. K. wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 3 ust. 4, art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 39, art. 41 ustawy o pomocy społecznej utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ powołał treść art. 7 i art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, gdzie ustawodawca wskazał przyczyny, które uzasadniają przyznanie zasiłku oraz ustalił kryteria dochodowe, których przekroczenie powoduje odmowę przyznania pomocy. Organ podkreślił, iż zasiłek celowy bezzwrotny należy do fakultatywnych form pomocy społecznej, a jego przyznanie, bądź odmowa następuje w ramach uznania administracyjnego i odbywa się dopiero po zrealizowaniu zadań o charakterze obligatoryjnym. Wnioskodawca ma [...] lat, mieszka wspólnie z żoną i synem, jednak prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, jest osobą niepełnosprawną, porusza się na wózku inwalidzkim, wymaga pomocy i opieki osób drugich. Źródłem jego utrzymania jest renta w wysokości [...] zł brutto oraz dodatek pielęgnacyjny w kwocie [...] zł, potrącane mu są alimenty na syna - [...] zł. Kolegium przypomniało, że zasiłek celowy miał być przyznany na pokrycie kosztów dojazdu do Sądu Rejonowego w Ł. na rozprawę, w której wnioskodawca jest uczestnikiem, przy czym stawiennictwo na rozprawie nie jest obowiązkowe. Kolegium wskazało, iż strona przekroczyła kryterium dochodowe warunkujące przyznanie pomocy. Dodatkowo podano, iż zgodnie z art. 41 ustawy o pomocy społecznej w szczególnie uzasadnionych przypadkach może być przyznany zasiłek celowy specjalny, jednak w niniejszej sprawie nie występują okoliczności, które można zakwalifikować jako "szczególnie uzasadniony przypadek" tym bardziej, że udział w rozprawie sądowej strony nie jest obowiązkowy.